W magazynie Duży Format Gazety Wyborczej 15 października ukazał się ogromny wywiad red. Tomasza Kwaśniewskiego z prof. Andrzejem Nowakiem, uznanym ideologiem Prawa i Sprawiedliwości. Nie będę się zajmować licznymi wątkami tej ciekawej rozmowy, skupię się na jednym, który świetnie ilustruje skrajną swobodę w posługiwaniu się faktami. Nie interpretację faktów, ale właśnie ich stosowanie, a właściwie – cyniczne fałszowanie dla dowiedzenia swojej tezy. I bezradność dziennikarza…:
(Tomasz Kwaśniewski) Normalność jest rzeczą względną. Dziś przecież PiS mówi: przywracamy normalność, a dla mnie to aberracja. Stąd właśnie prawo i niezależne sądy, które nas zabezpieczają przed ciągłą zmianą.
(Andrzej Nowak)– Nie wiem, czy pan pamięta, ale po nominacjach dokonanych przez PO czternastu na piętnastu sędziów TK było wybranych przez polityczną koalicję PO-PSL…
Mogło tak wyjść...
– No, ja wiem: mogło, tak wyszło…
Ale to wynika z tego, że sędziowie TK są wybierani na dziewięcioletnie kadencje. A w związku z tym, że koalicja PO-PSL dwukrotnie wygrywała wybory…
– Ano właśnie…
Ale to jest rzecz normalna!
– Oczywiście, bo tak właśnie działała demokracja. A teraz ktoś inny wygrał wybory i ma prawo do zmieniania ustaw i nominowania nowych sędziów.
Tak, ale to powinno być zgodne z prawem. A tutaj się tak nie dzieje. Przypomnę: TK orzekł, że tylko jeden…
– Ale jaki Trybunał Konstytucyjny tak orzekł?
Ten, który był.
– Ten wybrany przez PO-PSL.
Ale nie było żadnego innego.
– No właśnie, i ja uważam, że on był skrajnie tendencyjny politycznie.
Andrzej Nowak opowiada kłamstwa, może z jego punktu widzenia nie jest to fałsz, bo uwierzył w przekazy dnia i bierze iluzje za rzeczywistość. Podobnie, jak tuż po wyborach w 2015 roku mówił poseł Paweł Kukiz w TVN24: „Ja sobie nie wyobrażam większego zła niż Trybunał Konstytucyjny w kształcie uformowanym przez Platformę Obywatelską i kolegów pana Burego”
W politycznym zgiełku nikną fakty, trzeba więc przypomnieć sędziów Trybunału Konstytucyjnego wybranych od czasu przyjęcia konstytucji w 1997 roku do początku Dobrej Zmiany.
Jest to grupa licząca 30 osób, których poglądów politycznych nie oceniam, jak to z upodobaniem robią politycy i komentatorzy nie tylko gazet bulwarowych, bowiem każdy z nich pozostawił je na zewnątrz Trybunału (co widać w orzecznictwie TK). Można tylko posegregować ich wedle rekomendacji poszczególnych klubów parlamentarnych, które zgłaszały kandydatów. Poniżej lista, ułożona chronologicznie, z podaniem okresu kadencji, liczby głosów, które otrzymał każdy/każda z nich oraz nazwy klubu/klubów, które go/ją zaproponowały.
Andrzej Mączyński, 1997 – 2006, 263, AWS
Wiesław Johann, 1997 – 2006, 254, AWS
Marian Zdyb, 1997 – 2006, 257 głosów, AWS
Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, 1997 – 2006, 240, AWS
Teresa Dębowska-Romanowska, 1997 – 2006, 234 gł, UW
Marek Safjan, 1997 – 2006, 274, AWS
Jerzy Ciemniewski, 1998 – 2007, 240, UW
Jerzy Stępień, 1999 – 2008, 199, AWS
Mirosław Wyrzykowski, 2001 – 2010, 378, SLD
Marian Grzybowski, 2001 – 2010, 299, SLD
Bohdan Zdziennicki, 2001 – 2010, 290, SLD
Janusz Niemcewicz, 2001 – 2010, 364, (UW?)
Marek Mazurkiewicz, 2001 – 12.2010, 291, SLD
Ewa Łętowska, 2002 – 2011, 219, SLD+PSL+UP
Adam Jamróz, 2003 – 2012, 210, SLD
Zbigniew Cieślak, 2006 – 2015, 224, PiS
Marek Kotlinowski, 2006 – 2015, 231, LPR+Samoobrona
Wojciech Hermeliński, 2006 – 2015, 237, PiS
Maria Gintowt-Jankowicz, 2006 – 2015, 224, PiS
Teresa Liszcz, 12. 2006 –, 303, PiS
Mirosław Granat, 04. 2007 – , 328, LPR+Samoobrona
Andrzej Rzepliński, 2007 – , 222, PO
Stanisław Biernat, 2008 – , 270, PO
Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz,2010 – , 415, PO
Stanisław Rymar, 2010 -, 293, PO
Piotr Tuleja 11. 2010 -, 348, PO
Marek Zubik 12. 2010 – , 200, PSL+PO+niezrz.
Małgorzata Pyziak-Szafnicka, 2011 – , 253, PO
Andrzej Wróbel, 2011 – , 243, SLD+PO+SDP+PJN+SD+niezrz.
Leon Kieres, 2012 – , 340, PO, PSL, SLD
A zatem jasno widać, że pluralizm jest górą: AWS zgłosiła 6 wybranych sędziów, UW – 3, SLD – 6, PiS – 4, PO – 6, LPR+Samoobrona – 2 oraz kilka klubów wspólnie zgłosiło 3. W przypadku wiceprezesa TK Janusza Niemcewicza brak jest informacji o klubie, który go zaproponował, jednak znając jego wcześniejszą aktywność parlamentarną (był posłem UW) można założyć, że to klub tej partii właśnie wysunął jego kandydaturę.
Przypomnieć tu warto przypadek pani Lidii Bagińskiej (zgłoszonej przez Samoobronę i Ligę Polskich Rodzin), wybranej w grudniu 2006 roku 207 głosami głównie Prawa i Sprawiedliwości (dla porządku dodam, że J. Kaczyński w tym głosowaniu udziału nie wziął), od której prezydent Lech Kaczyński dopiero po trzech miesiącach przyjął ślubowanie. Zwłoka była spowodowana procesem sądowym – L. Bagińskiej sąd odebrał uprawnienia syndyka z powodu nierzetelności. W tydzień po złożeniu ślubowania sędzia Bagińska zrezygnowała ze stanowiska sędziego Trybunału Konstytucyjnego.
Jak widać, Prawo i Sprawiedliwość nie miało oporów przed poparciem wątpliwej kandydatury. Tymczasem w przypadku wyboru sędziego TK 18 grudnia 2007, w którym z prof. Andrzeja Rzeplińskim rywalizował prof. Andrzej J. Sokala (zgłoszony przez SLD), klub PiS głosował przeciwko obu kandydatom. Trzeba jednak zauważyć, że w głosowaniu nie wzięło udziału 24 posłów tej partii, m.in. Jarosław Kaczyński, Marek Kuchciński, Wojciech Szarama, Zbigniew Ziobro i inni. W wyborze prof. Stanisława Biernata klub PiS też nie wziął udziału.
W 2012 roku Jarosław Kaczyński oddał swój głos na Leona Kieresa.
Skargi na zmonopolizowanie polityczne Trybunału Konstytucyjnego według jednych – przez liberałów, według innych – przez konserwatystów są więc zwykłym kłamstwem. Które jednak utrwaliło się tak, że naukowiec o – zdawałoby się – szerokich horyzontach nie jest w stanie wyjść z opłotków łgarstwa. Nie dziwmy się zatem, że brednie o zdominowanym przez liberałów Trybunale Konstytucyjnym wżarły się głęboko w świadomość powszechną i żaden argument nie jest w stanie ich usunąć. Zresztą, kto ma to uczynić, skoro na pozór obiektywni i niezależni dziennikarze nie wiedzą, jaka jest prawda?
Piotr Rachtan
