„Czy jednak konkluzja Kelsena o niedopuszczalności sięgania po środki antydemokratyczne, nawet w imię samoobrony demokracji, zasługuje na aprobatę? Historia Niemiec lat 1933–1945 powinna sugerować odpowiedź przeczącą. Podobnie uznali twórcy Ustawy Zasadniczej Republiki Federalnej Niemiec z 23 maja 1949 r., wśród jej unormowań zamieszczając szereg przepisów wyrażających koncepcję tzw. wehrhafte (streitbare) Demokratie, czyli demokracji zdolnej do obrony. Miało to zabezpieczyć demokrację przed unicestwieniem przez antydemokratycznych ekstremistów.
Cel niniejszego opracowania stanowi przybliżenie genezy, podstawowych założeń, kluczowych instytucji prawnych oraz kontrowersji wokół posługiwania się w Republice Federalnej Niemiec (dalej: „RFN”) koncepcją demokracji zdolnej do obrony, a także scharakteryzowanie w jej ramach roli sądu konstytucyjnego.” – pisze w 2 numerze „Przeglądu Konstytucyjnego” Maciej Pach – doktorant w Katedrze Prawa Konstytucyjnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Array
