15 maja 2025 r. Rzeczniczka Generalna Trybunału Sprawiedliwości UE Laila Medina przedstawiła Opinię w sprawie C-541/23 Polwax przeciwko Komisji.
24 września 2020 r. Polwax S.A. z siedzibą w Jaśle wniosła skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z 14 lipca 2020 r. (sprawa M.9014), w której Komisja uznała koncentrację Polskiego Koncernu Naftowego Orlen S.A. i Grupy Lotos S.A. za zgodną z rynkiem wewnętrznym oraz z art. 57 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) pod warunkiem spełnienia przez Orlen określonych zobowiązań.
Swoje żądanie skarżąca spółka oparła m.in. za zarzucie naruszenia zasad dokonywania oceny koncentracji i nieprzeprowadzeniu oceny wpływu przejęcia przez PKN Orlen kontroli nad Grupą Lotos na rynek parafin rafinowanych i odwadnianych oraz wosków parafinowych i produktów komponowanych na bazie parafin.
Wyrokiem z 14 czerwca 2023 r. Sąd UE oddalił skargę Polwax S.A. Spółka wniosła odwołanie do
Trybunału, domagając się uchylenia wyroku Sądu w całości.
[…] Żądania wnoszącego odwołanie
uchylenie w całości wyroku Sądu Unii Europejskiej z 14 czerwca 2023 r. w sprawie T-585/20 Polwax/Komisja; […]
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca podnosi na poparcie odwołania dziewięć zarzutów:
W zarzucie pierwszym strona skarżąca twierdzi, że Sąd naruszył prawo, popełnił oczywisty błąd w ocenie oraz przeinaczył stanowisko skarżącej, stwierdzając, że na skarżącej, jako stronie zainteresowanej, ciąży obowiązek wykazania „poważnych poszlak” co do ewentualnego problemu w zakresie konkurencji w sytuacji, w której kryterium to nie powinno było być stosowane, a ponadto wymagając od skarżącej wskazania „poważnych poszlak”, że produkty badane przez Komisję w ramach rynku wyższego szczebla (rynku gaczu) nie są substytutami popytowymi ani podażowymi, podczas gdy z rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw taki obowiązek nie wynika w odniesieniu do stron trzecich, i stwierdzając, że informacje przedstawione przez skarżącą w toku postępowania takich „poważnych poszlak” nie stanowią. Dodatkowo Sąd naruszył prawo pomijając analizę dynamiki poszczególnych segmentów rynku wyższego szczebla i akceptując faktyczny brak uzasadnienia braku podziału lub segmentacji rynku wyższego szczebla przez Komisję.
W zarzucie drugim, strona skarżąca twierdzi, że Sąd przeinaczył stanowisko skarżącej i w efekcie nie rozpoznał zarzutu skarżącej odnośnie do definicji rynku niższego szczebla (rynku wosków parafinowych), a ponadto zaakceptował faktyczny brak uzasadnienia braku podziału lub segmentacji rynku niższego szczebla przez Komisję.
W zarzucie trzecim strona skarżąca twierdzi, że Sąd przeinaczył zarzut skarżącej odnośnie do znaczenia gaczy pochodzących z importu dla konkurencji na rynku i tym samym dokonał wadliwej prawnie oceny zarzutów skarżącej.
W zarzucie czwartym strona skarżąca twierdzi, że Sąd dopuścił się oczywistych błędów w ocenie ekonomicznych skutków koncentracji, oczywiście błędnie uznając, że Orlen nie ma ani możliwości, ani motywacji do ograniczenia podaży gaczu w Polsce oraz że możliwe jest zastąpienie gaczu krajowego gaczem importowanym.
W zarzucie piątym strona skarżąca twierdzi, że Sąd przeinaczył argumentację skarżącej stwierdzając, że nie zarzucała ona Komisji pominięcia faktu, iż Orlen nie jest potencjalnym konkurentem Lotosu.
W zarzucie szóstym strona skarżąca twierdzi, że Sąd naruszył prawo i swoje dotychczasowe orzecznictwo poprzez ocenę koncentracji przez pryzmat Wytycznych w sprawie oceny niehoryzontalnych połączeń przedsiębiorstw na mocy rozporządzenia Rady w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw1 („wytyczne wertykalne”), podczas gdy wytyczne te nie mają zastosowania do koncentracji, których skutki wertykalne są ściśle związane z ich wymiarem horyzontalnym – w związku z czym koncentracja na rynku gaczy polegająca na połączeniu Lotosu z Orlenem powinna być oceniana w świetle Wytycznych w sprawie oceny horyzontalnego połączenia przedsiębiorstw na mocy rozporządzenia Rady w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw2 .
W zarzucie siódmym strona skarżąca twierdzi, że gdyby nawet uznać, że do oceny przedmiotowej koncentracji mają zastosowanie wytyczne wertykalne, to Sąd popełnił szereg oczywistych błędów w ocenie przy stosowaniu tych wytycznych.
W zarzucie ósmym strona skarżąca twierdzi, że Sąd naruszył prawo poprzez oddalenie wniosku skarżącej o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego i stwierdzenie, że wniosek skarżącej wykracza poza cel środków dowodowych.
W zarzucie dziewiątym strona skarżąca twierdzi, [że] Sąd naruszył prawo poprzez stwierdzenie, że okoliczności, które nastąpiły po wydaniu zaskarżonej decyzji, są pozbawione znaczenia dla oceny koncentracji, mimo że okoliczności te dowodzą, iż zawarte w decyzji rozumowanie Komisji było błędne.
Opinia Rzeczniczki generalnej jest dla skarżącej spółki niekorzystna. Przytaczamy końcowy wniosek – w 106 paragrafie (Wnioski) Laila Medina pisze:
Bez uszczerbku dla pozostałych zarzutów odwołania, które pozostają poza zakresem niniejszej opinii, proponuję, aby zarzut pierwszy odwołania Polwaxu Trybunał w części odrzucił jako niedopuszczalny, a w części oddalił jako bezzasadny.
Całość Opinii jest dostępna tutaj ⇒
