Rzecznik Dyscyplinarny Ministra Sprawiedliwości, sędzia Włodzimierz Brazewicz, podjął decyzję o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego w sprawie dotyczącej ewentualnych przewinień sędziów Sądu Apelacyjnego w Szczecinie.
Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych – Piotr Schab pismem z 30 stycznia 2025 roku zwrócił się do Prezesa Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, o przesłanie akt postępowania w sprawie II Aka 152/24.a.
Powodem tego wystąpienia było uzasadnione podejrzenie ze strony Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych Piotra Schaba popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 107 § 1 pkt 1 i 3 u.s.p. przez sędziów – członków składu orzekającego Sądu Apelacyjnego w Szczecinie rozpoznającego sprawę II Aka 152/24.
W sprawie tej Minister Sprawiedliwości zarządzeniem z 24 lutego 2025 roku powołał Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości w celu przejęcia i przeprowadzenia tego postępowania.
Rzecznik Dyscyplinarny Ministra Sprawiedliwości sędzia Włodzimierz Brazewicz uznał, że czynności wyjaśniające nie dostarczyły dowodów, które mogłyby uzasadniać wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec sędziów, którzy byli członkami składu orzekającego w tej sprawie.
Uzasadnienie decyzji:
Rzecznik wskazał, że Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wydawanym orzeczeniu stosował prawo europejskie, przy którego wykładni odwoływał się do wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Powyższe nie może stanowić deliktu dyscyplinarnego.
Zarówno Sąd Najwyższy, jak i Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) oraz Europejski Trybunał Praw Człowieka („ETPC”) kilkukrotnie już w swoim orzecznictwie wskazały, że Krajowa Rada Sądownictwa działająca w reżimie ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. nie daje gwarancji niezależności od władzy wykonawczej oraz ustawodawczej, a co za tym idzie – również sędziowie nominowani do pełnienia urzędów sędziowskich w procedurze nominacyjnej z udziałem tak kształtowanej Krajowej Rady Sądownictwa, nie spełniają wymogów niezależnego i niezawisłego sądu, wyartykułowanych w odpowiednich przepisach krajowych i międzynarodowych (art. 6 EKPC, art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, art. 178 Konstytucji).
