Przedstawiamy wymianę listów między grupą senatorów, zaniepokojonych działaniami Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego, którzy zwracają uwagę prof. Małgorzacie Manowskiej, że „sąd krajowy nie może rościć sobie pierwszeństwa wobec Trybunału Sprawiedliwości UE” oraz odpowiedź Pierwszej Prezes SN, która karci sygnatariuszy za niestosowne stwierdzenia.

Małgorzata manowska nie zamierza „szczegółowo pochylać się nad wszystkimi niezręcznościami, błędami czy gołosłownymi twierdzeniami”, natomiast stwierdza, że [cyt. za komunikatem na stronie SN]

„wyrażone przez Senatorów niezadowolenie z faktu wydania przez Izbę Dyscyplinarną Sądu Najwyższego orzeczenia zdecydowanie wykracza poza zwykłą krytykę sądowego rozstrzygnięcia i może być postrzegane jako bezprecedensowa próba wywarcia przez przedstawicieli władzy ustawodawczej wpływu na niezależność Sądu Najwyższego i niezawisłość sędziów orzekających w Izbie Dyscyplinarnej. Zapewniła również, że tak długo, jak będzie pełnić funkcję Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, każda próba ograniczania niezależności Sądu Najwyższego i niezawisłości jego sędziów, bez względu na racje lub opcje polityczne, spotka się z jej stanowczym sprzeciwem, któremu daje wyraz Jej odpowiedź.”