W ustnych motywach wyroku sąd stwierdził, że pierwsza decyzja o odmowie wydania wizy powinna być wydana na formularzu przewidzianym w kodeksie wizowym. Natomiast decyzja o odmowie wydania wizy, wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy, powinna zawierać uzasadnienie. Brak uzasadnienia powoduje, że nie wiadomo, jakie były konkretne przyczyny odmowy i w związku z tym nie jest możliwa skuteczna kontrola sądowa decyzji. Sąd stwierdził, że prawo konsularne nie zawiera odpowiednich regulacji i swoje stanowisko o konieczności uzasadniania decyzji oparł o zasady wynikające z Karty Praw Podstawowych UE.
Sprawa dotyczy obywatela Maroka, któremu Konsul RP w Rabacie odmówił wydania wizy. W związku z tym złożył on skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, pomimo iż polskie przepisy nie przewidują takiej możliwości. W swojej skardze cudzoziemiec powołał się m.in. na naruszenie prawa do sądu gwarantowanego przepisami Karty Praw Podstawowych UE.
W tej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny zadał pytanie prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Z kolei TSUE stwierdził, że z przepisów kodeksu wizowego Schengen oraz Karty Praw Podstawowych wynika, że gdy konsul odmówi wydania wizy Schengen, to postępowanie odwoławcze powinno obejmować możliwość złożenia skargi do sądu.
W następstwie tego wyroku NSA zadecydował o bezpośrednim zastosowaniu przepisów prawa UE i odmówił zastosowania regulacji krajowych jako wadliwych oraz nakazał WSA w Warszawie rozpatrzenie skargi cudzoziemca.
Wyrok TSUE w sprawie C‑403/16 Soufiane El Hassani przeciwko Ministrowi Spraw Zagranicznych dostępny tutaj.
Postanowienie NSA dostępne jest tutaj.
