Wtorek, 29 kwietnia 2025 r.
Wyrok w sprawie C-453/23 Prezydent Miasta Mielca
Pytania prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczą wykładni przepisów unijnych o pomocy państwa w kontekście ulgi podatkowej, polegającej na zwolnieniu z podatku od nieruchomości gruntów, budynków i budowli wchodzących w skład infrastruktury kolejowej.
Trybunał Sprawiedliwości został zapytany o to, czy takie zwolnienie należy uznać za pomoc państwa w rozumieniu prawa Unii, a w razie odpowiedzi twierdzącej – czy podatnicy, którzy z niego skorzystali powinni zapłacić zaległy podatek wraz z odsetkami.
Opinia w sprawie C-521/21 Rzecznik Praw Obywatelskich
Pytania prejudycjalne zadane przez Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w Poznaniu dotyczą prawa jednostek do skutecznego środka prawnego przed niezależnym sądem powołanym na podstawie ustawy.
W toku postępowania o zapłatę należności z tytułu umowy powód złożył wniosek o wyłączenie sędzi rozpoznającej sprawę. Jego zdaniem sędzia ta nie została skutecznie powołana na urząd (nie jest sędzią), gdyż uchwałę o przedstawieniu wniosku o jej powołanie przez Prezydenta RP podjęła Krajowa Rada Sądownictwa (KRS), której zgodność powołania z Konstytucją RP została zakwestionowana przez Naczelny Sąd Administracyjny. Powód wniósł także o wyłączenie innych
sędziów, powołanych na wniosek nowo ukształtowanej KRS, jeśli mieliby rozpoznawać zażalenie przez niego złożone.
Sędzia rozpoznająca sprawę złożyła oświadczenie, że w jej ocenie nie zachodzą okoliczności mogące wywoływać wątpliwości co do jej bezstronności i brak jest podstaw do jej wyłączenia.
Sąd odsyłający, który rozpoznaje przedmiotowy wniosek, powziął wątpliwość, czy jednoosobowy skład orzekający sądu powszechnego, w którym zasiada osoba powołana na stanowisko sędziego we wspomnianej wyżej procedurze spełnia unijny wymóg sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy. Wyjaśnienia wymaga ponadto co zrobić w razie ustalenia, że przy obsadzie sądu doszło do naruszenia prawa. W tym względzie sąd zastanawia się, czy osoba
wadliwie powołana do pełnienia funkcji sędziego powinna być odsunięta od orzekania z mocy samego prawa, niezależnie od okoliczności konkretnej sprawy.
Komunikat prasowy zostanie opublikowany po przedstawieniu opinii
Środa, 30 kwietnia 2025 r.
Wyrok w sprawie C-278/24 Genzyński
Pytania prejudycjalne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu dotyczą wykładni dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w kontekście odpowiedzialności byłego prezesa zarządu spółki za zaległości w podatku VAT.
Skarżący pełnił funkcję prezesa spółki od stycznia 2014 r. do września 2017 r. W okresie od maja do sierpnia 2017 r. spółka zadeklarowała zobowiązania VAT, które stały się zaległościami podatkowymi. Postępowanie egzekucyjne wobec spółki zakończyło się bezskutecznie, dlatego organ podatkowy I instancji orzekł o solidarnej odpowiedzialności skarżącego za zaległości podatkowe i odsetki za zwłokę.
Skarżący odwołał się od decyzji, argumentując, że nie miał możliwości skutecznego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, ponieważ spółka miała tylko jednego wierzyciela, co nie spełniało warunku niewypłacalności wymaganej przez przepisy upadłościowe. Organ II instancji uznał jednak, że wystarczające było samo złożenie wniosku, niezależnie od jego skuteczności, i utrzymał decyzję organu I Instancji. W jego ocenie przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do uprzywilejowania członków zarządu spółek z jednym wierzycielem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, do którego sprawa ta trafiła, zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości. Chce on m.in. ustalić, czy: (1) dyrektywa 2006/112/WE oraz zasada proporcjonalności stoją na przeszkodzie odpowiedzialności solidarnej członka zarządu bez
uprzedniego wykazania jego złej wiary, winy lub niedbalstwa oraz czy (2) prawo UE sprzeciwia się praktyce wymagającej – w celu zwolnienia z solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania w podatku VAT – złożenia bezprzedmiotowego wniosku o upadłość przez członka zarządu spółki z jednym wierzycielem.
Opinia w sprawie C-80/24 Zwrotybankowe.pl
Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie zadał Trybunałowi Sprawiedliwości pytania prejudycjalne dotyczące wykładni przepisów dyrektyw UE: 2008/48/WE ws. umów o kredyt konsumencki i 93/13/EWG ws. nieuczciwych warunkach w umowach konsumenckich.
Sprawa dotyczy konsumenta, który w 2018 r. zawarł umowę kredytu z bankiem. W 2023 r. przeniósł on na spółkę Zwrotybankowe.pl wierzytelności wobec banku, wynikające m.in. z możliwości zastosowania sankcji kredytu darmowego i nieważności postanowień umowy. W zamian spółka miała otrzymać 50% wartości odzyskanych roszczeń oraz koszty procesu.
Spółka wniosła powództwo o zapłatę, twierdząc, że bank naruszył obowiązki informacyjne wobec konsumenta. Bank domaga się oddalenia pozwu, twierdząc m.in., że dopełnił obowiązku informacyjnego, oraz że cesja wierzytelności była nieskuteczna z uwagi na charakter zobowiązania.
Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie chce ustalić, czy prawo UE pozwala konsumentowi przenieść prawa z umowy kredytu na osobę trzecią, która nie jest konsumentem. Wyjaśnienia wymaga ponadto, czy sąd ma obowiązek z urzędu badać postanowienia umowy cesji wierzytelności, jeśli w postępowaniu przed sądem podmiot trzeci powołuje się na tę umowę jako podstawę swojej legitymacji dla wystąpienia przeciwko przedsiębiorcy będącemu pierwotnym kontrahentem konsumenta.
Czwartek, 8 maja 2025 r.
Wyrok w sprawie C-615/23 Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej
Pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczy wykładni dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.
Spółka rozważa możliwość zawarcia z jednostkami samorządu terytorialnego umów dotyczących świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (jako operator transportu).
Umowy te miały przewidywać, że w przypadku ujemnego wyniku finansowego, spółka uzyska od organizatora transportu rekompensatę.
W związku z wątpliwościami dotyczącymi opodatkowania VAT-em ww. rekompensaty, spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.
W toku postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny, który rozpoznaje sprawę wskutek skargi kasacyjnej organu podatkowego, zadał Trybunałowi Sprawiedliwości pytanie prejudycjalne. Zmierza ono do wyjaśnienia, czy rekompensata wypłacana przez jednostkę samorządu
terytorialnego stanowi zapłatę za świadczenie usług transportu publicznego przez operatora i w konsekwencji powinna zostać włączona do podstawy opodatkowania VAT.
Wyrok w sprawie C-324/23 Myszak
Pytanie prejudycjalne Sądu Okręgowego w Warszawie ma na celu uzyskanie wykładni dyrektywy 2014/59/UE ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, a także dyrektywy 93/13/EWG ws. nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.
Pozwanym w sprawie przed sądem krajowym jest Getin Noble Bank SA (GNB), który zawarł z powodami umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego. Powodowie, będący konsumentami, domagają się ustalenia nieważności umowy oraz zasądzenia określonych kwot, podnosząc, że umowa ta zawierała niedozwolone warunki dotyczące indeksacji kwoty kredytu do waluty obcej.
29 września 2022 r. Bankowy Fundusz Gwarancyjny (BFG) wydał decyzję o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji GNB z wykorzystaniem instrumentu instytucji pomostowej (tj. nowo utworzonego VELO Bank SA, na który zostały przeniesione niemal wszystkie prawa i obowiązki GNB). Po wszczęciu restrukturyzacji powodowie złożyli wniosek o zabezpieczenie roszczenia o ustalenie nieważności umowy poprzez m.in. wstrzymanie obowiązku spłaty rat kredytu do prawomocnego zakończenia postępowania.
Na gruncie prawa polskiego sąd orzeka o środkach zabezpieczających po uprawdopodobnieniu twierdzeń stron z uwzględnieniem całego materiału dowodowego w sprawie. Jednak zgodnie z ustawą o BFG postępowanie egzekucyjne lub zabezpieczające skierowane do majątku podmiotu w restrukturyzacji podlega umorzeniu, a wszczęcie nowego jest niedopuszczalne. Sąd powziął w związku z tym wątpliwość czy brak możliwość uwzględnienia wniosku konsumenta o wstrzymanie obowiązku spłaty rat kredytu jest zgodny z prawem UE.
Wyrok w sprawie C-410/23 Pielatak
Pytania prejudycjalne Sądu Okręgowego w Warszawie dotyczą wykładni dyrektywy 93/131/EWG ws. nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, dyrektywy 2011/83/UE ws. praw konsumentów oraz dyrektywy 2009/72/WE dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej.
Sąd dąży do ustalenia, po pierwsze, czy na gruncie prawa Unii za konsumenta można uznać rolnika, który zawiera z przedsiębiorcą kompleksową umowę sprzedaży energii elektrycznej zarówno dla gospodarstwa rolnego, jak i dla gospodarstwa domowego. Wątpliwości sądu odsyłającego koncentrują się w szczególności wokół kryteriów, jakie powinien on przyjąć na potrzeby ustalenia statusu rolnika będącego stroną umowy o takim mieszanym charakterze.
Pytanie drugie zmierza do wyjaśnienia, prawo Unii wyklucza możliwość nałożenia na odbiorcę energii, który jest konsumentem, kary umownej za rozwiązanie umowy na dostawę energii elektrycznej zawartej na czas oznaczony.
Wyrok w sprawie C-530/23 Barało
Wniosek do Trybunału Sprawiedliwości został złożony przez Sąd Rejonowy we Włocławku w związku toczącym się przed tym sądem postępowaniem karnym z udziałem oskarżonego cierpiącego na chorobę psychiczną.
Pytania prejudycjalne zmierzają do wyjaśnienia obowiązków sądów krajowych w sytuacji, gdy prowadzą one postępowanie karne z udziałem osób wymagających szczególnego traktowania. Pytania te dotyczą dyrektywy 2013/48/UE ws. prawa dostępu do adwokata oraz
dyrektywy 2016/1919, która zwiększa skuteczność tego prawa, zobowiązując państwa członkowskie do zapewnienia pomocy prawnej.
Wyrok w sprawie C-405/24 L
Pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczy wykładni dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz dyrektywy 2006/79/WE z dnia 5 października 2006 r. w sprawie zwolnienia od podatku przy przywozie z państw trzecich małych partii towarów o charakterze niehandlowym.
Pytanie NSA zmierza do ustalenia, czy zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT przewidziane w art. 143 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, w zakresie w jakim dotyczy ono ostatecznego importu towarów umieszczonych w przesyłce wysyłanej przez osobę trzecią z terytorium państwa trzeciego i przeznaczonych dla osoby, jest uzależnione od tego, czy odbiorca takiej przesyłki przebywał na terytorium kraju, w którym dokonywany jest import.
