Staram się zrozumieć, nie wybaczyć, bo to niewybaczalne, ale po prostu zrozumieć: dlaczego zachowywali się i zachowują jak wściekłe bestie? Tak, mowa o rosyjskich żołnierzach w Buczy i gdzie indziej, w Ukrainie. Znajduję tylko jeden zasadniczy powód, poza powodem oczywistym – że jest wojna i młodzi ludzie widzą, jak inni giną, więc życie ludzkie nie jest dla nich już takie ważne. Ten zasadniczy powód to imperialne wychowanie. Imperialistą nie jest tylko generał, ważniak urzędowy. Imperialistami są zwykli ludzie.
Miedwiediew mówi o Eurazji od Władywostoku po Lizbonę. On mówi to, co zwyczajnym Rosjanom w duszach gra: rosyjskie imperium o rozmiarach światowych. Cóż tam Amerykańcy, Kitajcy i inni!
Polaczków pod but, tych zdrajców Słowiańszczyzny. Ukraińców – banderowców i faszystów – do piachu, a przedtem jeszcze ich torturować, bo zasłużyli, bo zapomnieli, że są Małorosją (tak, tak, jest takie słowo) i świętą Ruś zdradzili.
Że co, że propaganda putinowska? U was też propaganda – amerykańska. Że co, że zbrodnie wojenne, przecież wojna to wojna.
Rosjanie mają zadziwiającą zdolność wybaczania swoim sołdatuszkom wszelkich okrucieństw. Bo przecież nie chodzi o wymysł Zachodu, te jakieś prawa człowieka. Liczy się świadomość, że imperium będzie od oceanu po ocean. Nawet jak w domu nie ma wody, a wypłata nie bardzo starcza na wódkę i ogurca (огурца), to przynajmniej można miłych rzeczy w telewizji posłuchać: wszyscy się nas boją, jesteśmy najsilniejsi i robimy z wrogami co chcemy. Bo zasłużyli, a więc i sumienie spokojne.
A żołnierze? Sumienie się w nich nie odezwie, przecież tamci to faszyści, a z takimi wszystko wolno…
Radosław Januszewski
