Tymczasem w mediach „prodemokratycznych” do tej pory nie ukazała się żadna wzmianka o tym, że obywatele mogą pomóc w tej sprawie. Postaram się wyjaśnić przyczyny, mając nadzieję, że to się jednak zmieni.

Politycy i media PiS od 2017 roku obrali sobie Kramka, jego żonę Ludmiłę Kozłowską oraz prowadzoną przez nich fundację za wrogów symbolicznych i wręcz demonicznych, komiksowa wręcz propaganda PiS (inspirująca się działaniami służb specjalnych Putina, mołdawskich oligarchów i kazachskiej dyktatury) czyniła z nich jednocześnie agentów Putina, prawą rękę Sorosa, milionerów zarabiających na praniu pieniędzy rosyjskich oligarchów, organizatorów zbrojnego powstania przeciw PiS i faktyczny ośrodek dowodzenia opozycją w Polsce (wszystkie protesty przeciw „Polsce”, czyli przeciw PiS – pisano i mówiono w mediach PiS – odbywały się u nas „wedle scenariusza Kramka”).

Przyczyną był tekst Bartka (link nr 1, wszystkie linki w komentarzach, jeśli się je uda zamieścić, bo dziś jest jakiś problem z linkowaniem na Facebooku) zamieszczony na Facebooku w lipcu 2017 r., w którym przedstawił inspirowany ukraińską Rewolucją Godności (co dla Polaków oznacza „krwawy Majdan” i samo to skojarzenie jest już sukcesem narracji rosyjskiej) scenariusz pokojowej próby odsunięcia PiS od władzy (właśnie wybuchały wielotysięczne protesty przeciw pisowskim ustawom sądowym). Mówiąc brutalnie, gdyby nie absurdalna waga, jaką PiS przyłożyło do tego tekstu (nie odmawiając mu zalet), jednego z tysięcy, które w tym czasie na ten temat się ukazywały, prawdopodobnie pies z kulawą nogą na niego nie zwróciłby uwagi. Materiał stał się znany w miarę szeroko dopiero po rozpoczęciu pisowskiej nagonki i polowania na Ludmiłę i Bartka.

Dlaczego klasyczny wyciąg z podręcznika pokojowego nieposłuszeństwa obywatelskiego PiS uznało za tak groźny? Przyczyn zapewne jest wiele, począwszy od indolencji aparatu propagandy władzy, skończywszy na zemście władzy za to, że politycy PiS (tak samo jak PO) wspierali wcześniej działania fundacji, a ta okazała się taka „niewdzięczna”.

Opinia publiczna FOD kojarzy, jeśli w ogóle, to od 2014 roku, kiedy to fundacja stała się słynna, gdyż niosła praktyczną pomoc napadniętej przez Rosję Ukrainie, czyli wysyłała tam kamizelki kuloodporne, hełmy i noktowizory (co po latach w propagandzie PiS zmieniło się w „handel bronią”), a nie słodycze czy kredki dla dzieci (nie wyśmiewam takiej pomocy, zwracam jedynie uwagę, że w tym konkretnym momencie była ona nieadekwatna do ówczesnych potrzeb: Ukrainie groził podbój i rozbiór, armia nie istniała, wróg stał u bram, Krym został anektowany przez Putina). Fundacja, dobrze rozumiejąc, że żeby pomagać skutecznie Ukrainie, trzeba bywać „na salonach”, nawiązywała kontakty i współpracę z politykami wszystkich liczących się ugrupowań w Polsce, a ci z kolei mieli okazję cyknąć sobie selfie na Majdanie. Tworzona przez młodych ludzi bez kompleksów, znających języki, zasady PR, prawo, przetartych na salonach Unii Europejskiej, działających profesjonalnie i wygrywających dlatego wyścigi o granty z NGO-sami starego pokolenia, właśnie w tym ostatnim środowisku już wtedy zyskała sobie co najmniej niechętnych konkurentów, którzy już potem, kiedy zaczęła się nagonka, z radością zajęli się cichą obmową i kolportowaniem oszczerstw. Propaganda PiS padła na miejscami spragnioną jej glebę. Podczas gdy na Ukrainie FOD pozostawał we wdzięcznej pamięci, w Polsce kłuł wielu w oczy. Kiedy PiS rozpoczął polowanie, do nagonki zgłosiło się po cichu wielu ludzi, którym do PiS i Putina daleko, ale lubią pomóc, gdy jest okazja, żeby załatwić swoje osobiste porachunki, które usprawiedliwiają wyższym dobrem rzecz jasna.

Tu wtręt osobisty: wczoraj rozmawiałem ze stosunkowo znanym dziennikarzem i przypominaliśmy sobie początek tej sprawy, mówię mu: no i ja się każdej z tych osób („ostrzegających” przed FOD) pytałem, o co chodzi konkretnie, jakie są zarzuty! I żadna z nich nic nie potrafiła powiedzieć, robiła tylko tajemnicze miny i najwyżej rzucała: to pewne, poważni ludzie tak mówią. Nawet nie pozwolił mi dokończyć, tylko krzyknął: To, to! Miałem dokładnie to samo! Nikt nie potrafił nawet postawić zarzutów!

Skądinąd wiem, że gdzie indziej wyglądało to podobnie i np. ktoś mówił w jakimś gronie: moja wiedza wynika z mojej dyplomatycznej działalności. Tyle że ta osoba nawet nie precyzowała, o jaką wiedzę chodzi ani skąd ona pochodzi, jedyną treścią komunikatu było: trzymać się z daleka! Tak że w sferze spekulacji pozostanie chyba na zawsze, czy powiedział tej osobie coś ruski ambasador, czy może wpadła na coś podczas lektury von Dänikena, której oddawała się na placówce.

Zaraz potem zarzuty zmaterializowały się w końcu nie tylko w mediach PiS, na co „demokratom” nie wypadało się powoływać, ale i w tzw. „raporcie Reya” (steku bzdur, weryfikacja pod linkiem nr 2), który był zbiorem insynuacji opartych na kłamstwach lub celowych manipulacjach, pełnym pomyłek, niechlujstwa i złej woli, wynikającej z osobistej niechęci autora do FOD, z którą się po prostu w pewnym momencie pokłócił. Nb. przeciwko niemu też toczy się proces o pomówienia, jeden z 20, które aresztowanie Bartka ma skutecznie storpedować, ale o tym dalej. W każdym razie w tym czasie zapoznałem się z linkowaną przeze mnie w ostatnim nawiasie weryfikacją tegoż „raportu”, ale i skorzystałem z własnych źródeł ukraińskich (a zajmuję się Ukrainą 20 lat), które te „rewelacje” wyśmiały. Mimo to „smród” wokół sprawy sprawił m.in., że w środowisku opozycji obywatelskiej, a raczej jej części, bano się współpracy z „tym Kramkiem” (jako obiekt nagonki PiS stał się w końcu rozpoznawalny szerzej) i każdą jego propozycję, np. wspólnych wystąpień w obronie sądownictwa w instytucjach europejskich, gdzie FOD miał przetarte szlaki, niektórzy traktowali jako uzurpację lub „próbę wykorzystania do swoich celów”. I to Kreml i PiS mogą uznać za sukces. Narracja, że Kramek to ruski agent skutecznie podzieliła środowisko „uliczne” (nie tylko, bo i medialne, i polityczne). Fundacja zaś, jak to fundacja, zajmowała się swoim, polskie bagienko nie było zainteresowane tym, że pomaga opozycji kazachskiej czy mołdawskiej, że na arenie międzynarodowej wspiera ideę upowszechnienia „ustawy Magnickiego” i sankcje wobec reżimu Putina, wspiera walkę o uwolnienie Sencowa czy Sawczuk, czyli w praktyce działa w tych obszarach, o których my możemy sobie najwyżej poczytać. O ile ciągnie nas do lektury prasy zagranicznej, a nie portalu braci Karnowskich.

Tymczasem PiS ruszyło do ataku. Media władzy wypluwały setki materiałów o bezeceństwach „Kramków”, tyle że jak zwykle bez żadnych dowodów, chyba że za dowód uznać skompromitowany „raport” Reya lub postanowienie ukraińskiej prokuratury generalnej o wszczęciu śledztwa w sprawie zdrady stanu i prania brudnych pieniędzy przez Ludmiłę, które po jednym telefonie dziennikarzy „DGP” do tejże prokuratury okazało się fałszerstwem (nie było w ogóle takiego śledztwa, a co straszniejsze: zapytali o to tylko ci dziennikarze, mimo że wszystkie media huczały o sprawie, link nr 3).

Waszczykowski jako szef MSZ wystąpił do sądu o wprowadzenie do fundacji komisarza i przegrał (link nr 4), bo sąd nie doszukał się niczego prawdziwego w bzdurach ubranych w formę „zarzutów”. Przypomnijmy, że PiS próbowało w ten sam sposób przejąć jeszcze jedną „wrogą” fundację  –  Obywateli RP, na co sąd również się nie zgodził.

Jednocześnie, całkowicie przypadkiem oczywiście, urząd, w którym pracuje brat Waszczykowskiego, rozpoczyna kontrolę celno-skarbową w fundacji i w firmie Kramka (link nr 5). W efekcie pierwszej, PiS każe fundacji zapłacić setki tysięcy zł podatku za… pomoc wysłaną na Ukrainę (spór prawny trwa, o ile wiem)! W efekcie drugiej, która przez lata niczego nie wykazała, teraz stawia się zmyślone zarzuty na podstawach fałszywek, o których zaraz. Nb. fundacja i firma kontrolowane są na okrągło i wielokrotnie – z żadnym skutkiem. Do czasu, kiedy w sukurs PiS przyjdą mołdawscy gangsterzy.

Kozłowska i Kramek mieszkają w Polsce, są małżeństwem, kiedy po blisko roku kampanii hejtu w mediach prorządowych, kontroli i śledztw niczego nie udaje się Kramkowi przypiąć, w sierpniu 2018 roku nagle PiS umieszcza w Systemie Informacyjnym Schengen Ludmiłę, jako osobę zagrażającą interesom RP i UE, powodując jej natychmiastową deportację do Kijowa, dokumenty mające to potwierdzać są oczywiście tajne, ale służby w oficjalnych komunikatach i kontrolowanych przeciekach do swoich współpracowników w pisowskich mediach, podnoszą „pranie brudnych pieniędzy” i oczywiście sugerują, że to agentka Putina. Dokumenty są zaś tak tajne, że aż nie można ich pokazać nawet służbom innych krajów, które domagają się jakichś dowodów, bo w UE i NATO po Macierewiczu i jego występach polskie służby, delikatnie mówiąc, nie cieszą się pełnym zaufaniem. Co, oprócz dobrej reputacji Fundacji w Europie i w samej Brukseli powoduje, że już miesiąc później kraje europejskie po kolei robią rzecz niebywałą: lekceważą polski zapis w SIS i kolejno przyznają wizy Kozłowskiej, która tym razem staje się tym, kogo pół życia broniła, czyli uchodźczynią polityczną, paradoksalnie nie z rodzinnego, okupowanego przez Rosjan Krymu, lecz z pisowskiej Polski. Występuje m.in. w Bundestagu i szeregu instytucji europejskich, budząc wściekłość PiS. Pod tymi linkami (6 i 7)bznaleźć można opis występów polskiego wiceministra SZ w tej sprawie i dowody na to, że żadnych dowodów nie było. To, co PiS miał w ręku, to ordynarna fałszywka mołdawskich służb specjalnych i polityków służących rządzącemu krajem oligarsze-kryminaliście, będąca nieudolną próbą zemsty za wspieranie przez FOD demokratycznej opozycji, m.in. Mai Sandu, która po obaleniu rządów kleptokratycznych w 2019 roku zostanie wybrana na prezydenta Mołdawii, którym jest do tej pory (finał sprawy fałszywek w samej Mołdawii opisany jest pod linkiem nr 8.