To co napiszę nie będzie, bo nie może, być ani dowcipne ani wesołe. Dla polityków, którzy rządzą obecnie w naszym kraju, sędziowie stali się wrogiem publicznym nr 1. Sędziów się bezkarnie obraża, deprecjonuje ich pracę i dorobek, podważa autorytet i odmawia się dobrych intencji i chęci służenia Państwu i obywatelom.
Sędziów się zastrasza. Skoro prawie każde wystąpienie Pana Prezydenta (który właśnie rozpoczął swą kampanię wyborczą) musi zawierać połajanki pod adresem sędziów, to i inni mogą się wykazać.
Oto od niedawna na pierwszego prawnika kraju (o przepraszam, pierwszym jest pan minister Ziobro) wyrasta młody i pewny siebie sekretarz stanu. To polityczna, choć ściśle pomocnicza, funkcja powierzona Sebastianowi Kalecie przez premiera wywarła na tym młodym jeszcze człowieku wielkie wrażenie. No cóż nie każdy czuje się na siłach publicznie pouczać Sąd Najwyższy. Do tego potrzeba ściśle politycznego dorobku zawodowego i czegoś jeszcze. Jak by to delikatnie ująć ? Chyba braku właściwej orientacji co do własnej pozycji i znaczenia i co do tego, że w przeciwieństwie do pana Kalety rolą i powinnością sędziego nie jest wypełnianie politycznych dyspozycji ministra Ziobry. Ale co tam, może pan minister, to może i jego pomocnik. W zasadzie nie powinniśmy się dziwić. Nie od dziś wiadomo, że prawdziwej biegłości w stosowaniu prawa i w jego mądrej wykładni nabiera się nie przez lata pracy na sali rozpraw, lecz przez polityczną opiekę pana ministra. Powinniśmy uważnie wsłuchiwać się w słowa pana Kalety, bo na tym dziś polega prawdziwa niezależność sądów, że sędziowie są pouczani przez 30 – letniego sekretarza stanu.
Pan Prezydent z kolei podczas ostatniego spotkania z wyborcami w Nowym Mieście Lubawskim po raz kolejny pokazał sędziom, gdzie ich miejsce.
My naprawdę nie mieliśmy pojęcia, że służymy naszemu Państwu. Tkwiliśmy w błędnym przekonaniu, że wystarczy słuchać co mówi i myśli pan minister sprawiedliwości i jego pomocnicy. A tu okazuje się, że to nie tak. Jak żyć Panie Prezydencie ? Jak sprawić, żeby Pana wyborcy byli zawsze zadowoleni z sądów, skoro w sprawach cywilnych z dwóch stron, na ogół jedna przegra. Z kolei w sprawach karnych, o zgrozo może się zdarzyć, że oprócz sprawców apolitycznych (których jak sądzę jest większość) i zwolenników opozycji trafić się przecież może także zdeklarowany zwolennik tych co teraz rządzą. Może ustalać wcześniej kto na Pana głosował i będzie wiadomo kto ma rację ? Gorzej z oskarżonymi, ich jakoś tak niezręcznie pytać o poglądy polityczne. Ale jak trzeba, to trzeba.
Jak by to zakończyć ?
Polska Kronika Filmowa z roku 1951. (od 1.18)
„Podczas spotkań z politykami gromady wyborców nauczyły się demaskować i unieszkodliwiać wroga. Sędzia nie ukrywał przywiązania do Konstytucji i próbował bronić niezależności sądów. Nieraz wolał wydać wyrok niezgodny z oczekiwaniami społeczeństwa, niż poddać się woli mas wyborczych, ale został napiętnowany, ośmieszony i zmuszony przez wyborców do wykonania planu: wydania wyroków takich jakich ludzie oczekują.”
A przepraszam, to nie o sędziów chodziło, tylko o kułaków. W sumie niewielka różnica.
*Autor blogu jest sędzią w jednym ze stołecznych sądów. Publikujemy za jego zgodą. Sam o sobie pisze:
Independentjudge. Sędzia praktyk, od kilkunastu lat orzekający w sprawach karnych. Przywiązany do własnej niezawisłości i zapisanej w Konstytucji niezależności sądów. Członek Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia”.Sędzia praktyk, od kilkunastu lat orzekający w sprawach karnych. Przywiązany do własnej niezawisłości i zapisanej w Konstytucji niezależności sądów. Członek Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia”.
