15 lipca w Luksemburgu zdarzyła się niezwykła koincydencja. Dla władz Polski bardzo niewygodna, politycznie kłopotliwa, dla Polski, jej interesów dzisiejszych i przyszłych – bardzo korzystna. Oto zapadły – w jednym Trybunale, choć w dwóch neco zróżnicowanych składach – dwa wyroki.
O jednym, oczekiwanym od dawna, trąbią dziś wszystkie media, Monitora nie wyłączając. Wyrok ten dotyczy fundamentanej dla konstytucyjnego porządku i bezpieceństwa prawnego obywateli kwestii systemu dyscyplinarnego sędziów. Trybunał uznał, że nie mieści się on w prawnym porządku Unii, że zagraża unijnej wspólnocie prawa.
Rząd Polski, władza obozu Zjednoczonej Prawicy, z jego demiurgiem żyjącym w nierzeczywistym świecie historycznych powieści XIX-wiecznych pisarzy, spycha nasz kraj na margines Wspólnoty europejskiej, starając się w sferze ducha przywrócić anachroniczne wartości, nie mieszczące się we współczesnym paradygmacie demokracji liberalnej i z pewnością odrzuci wyrok i oskarży Unię o Bóg wie co, a na pewno o to, że nie rozumie naszej tradycyjnej swojskości. Trąby propagandy już grzmią.
Tego samego ranka w tym samym Trybunale Sprawiedliwości tej samej Unii Europejskiej zapadł niezwykle korzystny dla interesów gospodarczych i strategicznego bezpieczeństwa energetycznego Polski, ale i innych krajów Środkowej Europy wyrok w sporze z Niemcami o gazociąg OPAL, który jest przedłużeniem Nord Stream 1 na kontynencie. Sąd, a za nim Trybunał uznały, że wszystkich obowiązują zasady solidarności energetycznej i że do gazociągu muszą mieć dostęp inni dostawcy gazu, nie tylko Gazprom.
Ciekawe, czy władze Polski i narodowe media bąkną na ten temat choć słowo, wszak wyrok ten nie mieści się w kreowanym od lat obrazie Unii i jej instytucji jako nieprzyjaznych Polsce, zagrażających naszej tożsamości i nieuwzględniających naszych żywotnych interesów. Na marginesie przypomnijmy kampanię billboardów, reklamujacą ogromne środki na Polski Ład bez wspominania, że większość ma pochodzić z Unii właśnie. Jeśli więc nie rząd, to może opozycja wzięła te dwa wyroki razem na swoje sztandary?
Piotr Rachtan
