Szanowny Panie Prezesie,

W imieniu własnym oraz wszystkich Sędziów Sądu Najwyższego składam na Pana ręce najserdeczniejsze podziękowania za niezwykłe wsparcie, którego doświadczyliśmy ze strony Adwokatury Polskiej w zmaganiach o zachowanie niezależności polskiego sądownictwa.

Godna i niezłomna postawa, jaką publicznie prezentował Pan w imieniu wszystkich Koleżanek i Kolegów, bardzo nas poruszyła i wiele dla nas znaczy.

Przypomniała mi ona pamiętne słowa, które ongiś Papież-Polak, Jan Paweł II, wygłosił 12 czerwca 1987 r. w Gdańsku: „Solidarność – to znaczy: jeden i drugi, a skoro brzemię, to brzemię niesione razem, we wspólnocie”. Właśnie wspólnota myśli i przekonań jest tym, czego potrzebują przede wszystkim nie sami prawnicy, lecz tak bardzo dzisiaj podzielone, polskie społeczeństwo. Nadszedł czas, aby każdy z nas poświęcił własne sprawy na rzecz dobra wspólnego. Fakt, że zarówno sędziowie, jak i adwokaci mają tego świadomość, pozwala mieć nadzieję, że wspólny głos w obronie zagrożonej praworządności i ładu konstytucyjnego Rzeczypospolitej nie raz jeszcze zabrzmi równie donośnie jak w ostatnich miesiącach.