Wtorek, 3 grudnia 2024 r.

Rozprawa w sprawie C-713/23 Wojewoda Mazowiecki

Sprawa dotyczy odmowy wpisania (transkrypcji) do rejestru stanu cywilnego zagranicznego aktu małżeństwa zawartego przez osoby tej samej płci.

JC-T, posiadający podwójne obywatelstwo polskie i niemieckie, oraz MT będący obywatelem polskim, obydwaj urodzeni w Polsce, zawarli małżeństwo w Berlinie w 2018 r. Następnie wystąpili do kierownika Urzędu Stanu Cywilnego m.st. Warszawy z wnioskiem o przeniesienie (transkrypcję) aktu tego małżeństwa do polskich ksiąg stanu cywilnego. Odmowę uzasadniono tym, że prawo polskie nie przewiduje małżeństw osób tej samej płci i że transkrypcja tego zagranicznego aktu małżeństwa naruszyłaby podstawowe zasady polskiego porządku prawnego.

Wojewoda Mazowiecki, do którego odwołali się JC-T i MT, utrzymał w mocy tę decyzję. Skargę na decyzję wojewody oddalił następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny, do którego sprawa trafiła wskutek skargi kasacyjnej JC-T i MT, wystąpił do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem prejudycjalnym. Zmierza ono do ustalenia, czy państwo członkowskie może odmówić uznania aktu małżeństwa jednopłciowego zawartego w innym państwie członkowskim i jego transkrypcji do krajowego rejestru stanu cywilnego.

Rozprawa będzie retransmitowana na stronie Trybunału Sprawiedliwości.

Wtorek, 10 grudnia 2024 r.

Rozprawa w sprawie T-44/24 Porczyńska przeciwko EUIPO – Gap (ITM) (EN)

M. Porczyńska wniosła do Sądu UE skargę o uchylenie decyzji piątej izby odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) w przedmiocie unieważnienia prawa do słownego unijnego znaku towarowego „gappol”.

Czwartek, 12 grudnia 2024 r.

Wyrok w sprawie C-118/23 Getin Holding i in.

Pytania prejudycjalne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dotyczą interpretacji dyrektywy 2014/59/UE ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych. Pytania zostały zadane w związku z wszczęciem we wrześniu 2022 r. przymusowej restrukturyzacji Getin Noble Bank przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Decyzję tę zaskarżyła rada nadzorcza banku, a także inne podmioty, które uważają, że doszło w ten sposób do naruszenia ich interesu prawnego. Wśród skarżących są m.in. właściciele umorzonych akcji lub obligacji wyemitowanych przez Getin Noble Bank oraz osoby, które zawarły z nim umowy kredytu powiązane z kursem franka szwajcarskiego. Łącznie do WSA w Warszawie wpłynęło ponad 8 tys. skarg.

Sąd ten powziął wątpliwości dotyczące, po pierwsze, ekonomiki postępowania sądowoadministracyjnego, tj. tego, czy na gruncie prawa Unii byłoby dopuszczalne ograniczenie kręgu podmiotów uprawnionych do zaskarżenia decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego oraz, po drugie, obowiązku sądu łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia wszystkich skarg. W tym kontekście zauważył, że decyzja jest przedmiotem skargi jej adresatów; sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, a wyrok wydany w wyniku jej rozpoznania będzie skuteczny względem wszystkich zainteresowanych, a nie tylko stron postępowania.

Po drugie, sąd zmierza do wyjaśnienia, czy zgodnie z ww. dyrektywą 2014/59/UE państwo członkowskie może powierzyć funkcję organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji organowi będącemu jednocześnie ustawowym gwarantem depozytów bankowych lub kuratorem (tymczasowym administratorem) banku, jak ma to miejsce w przypadku Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.

Komunikat prasowy zostanie opublikowany po ogłoszeniu wyroku.

Wyrok w sprawie C-725/23 Tusnia

Pytanie prejudycjalne Sądu Rejonowego Katowice – Wschód w Katowicach, dotyczy wykładni dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych.

W stanie faktycznym, umowa najmu lokalu użytkowego nakładała na najemcę obowiązek zapłaty czynszu, opłat za media i miesięcznej ryczałtowej opłaty z tytułu partycypacji w pokrywaniu wszelkich ciężarów, wydatków i kosztów związanych z obiektem. W postępowaniu przed sądem wynajmujący dochodzi od najemcy zapłaty należności z 26 faktur (11 dotyczy niezapłaconych mediów, 7 obejmuje opłatę ryczałtową zaś 8 faktur dotyczy czynszu), a także stałej kwoty 40 EUR od każdej niezapłaconej w terminie faktury tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

Sąd powziął wątpliwość, czy ww. rekompensata przysługuje wynajmującemu od faktur, które nie są wystawione tytułem czynszu za dany miesiąc. Wyjaśnienia wymaga zatem, czy należnością w rozumieniu dyrektywy 2011/7/UE jest każda kwota mająca swoje oparcie w umowie, nawet w przypadku, gdy stanowi jedynie zwrot ponoszonych przez przedsiębiorcę kosztów i nie stanowi ekwiwalentu za świadczenie charakterystyczne w danym stosunku prawnym.

Opinia w sprawie C-324/23 Myszak

Pytanie prejudycjalne Sądu Okręgowego w Warszawie ma na celu uzyskanie wykładni dyrektywy 2014/59/UE ustanawiającej ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, a także dyrektywy 93/13/EWG ws. nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.

Pozwanym w sprawie przed sądem krajowym jest Getin Noble Bank SA (GNB), który zawarł z powodami umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego. Powodowie, będący konsumentami, domagają się ustalenia nieważności umowy oraz zasądzenia określonych kwot, podnosząc, że umowa ta zawierała niedozwolone warunki dotyczące indeksacji kwoty kredytu do waluty obcej.

29 września 2022 r. Bankowy Fundusz Gwarancyjny (BFG) wydał decyzję o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji GNB z wykorzystaniem instrumentu instytucji pomostowej (tj. nowo utworzonego VELO Bank SA, na który zostały przeniesione niemal wszystkie prawa i obowiązki GNB). Po wszczęciu restrukturyzacji powodowie złożyli wniosek o zabezpieczenie roszczenia o ustalenie nieważności umowy poprzez m.in. wstrzymanie obowiązku spłaty rat kredytu do prawomocnego zakończenia postępowania.

Na gruncie prawa polskiego sąd orzeka o środkach zabezpieczających po uprawdopodobnieniu twierdzeń stron z uwzględnieniem całego materiału dowodowego w sprawie. Jednak zgodnie z ustawą o BFG postępowanie egzekucyjne lub zabezpieczające skierowane do majątku podmiotu w restrukturyzacji podlega umorzeniu, a wszczęcie nowego jest niedopuszczalne. Sąd powziął w związku z tym wątpliwość czy brak możliwość uwzględnienia wniosku konsumenta o wstrzymanie obowiązku spłaty rat kredytu jest zgodny z prawem UE.