Tyran, który rządzi toporem niech od topora ginie.
Tak napisał Lew Gumilow, historyk wielkiego stepu, którego trudno nazwać sowieckim, bo za często siedział w łagrach. Myślał o Stalinie, o jego śmierci, którą często widziano jako sprawiedliwy zamach na zbrodniarza. Było pewnie inaczej – Gruzin zmarł śmiercią naturalną, choć Beria chwalił się, że to on zablokował pomoc dla umierającego.
No to teraz mamy kolejnego zbrodniarza na Kremlu, człowieka który prowadzi zbrodniczą wojnę w Ukrainie. Czy też ma trafić pod topór?
Zachód już szykuje dla niego proces, już wraz z Ukrainą wymienia jego zbrodnie. I co z tego? Hm, chciałoby się powiedzieć, że nic. Owszem, więźniarka na Kreml nie dotrze, a Wołodia w kajdankach (bo niebezpieczny) nie trafi za szkło ławy oskarżonych.
Ważne jest co innego. Stalinowi Zachód wiele darowywał, nie chciał słuchać np. Polaków, którzy po prostu mówili prawdę. Trochę dlatego darowywał, że Stalin był głównym sojusznikiem w walce z Hitlerem, a trochę dlatego – już długo po wojnie – że pozytywnie kojarzył się zachodniej lewicy, oj nie tylko skrajnej.
Teraz jest inaczej, a mają w tym udział dziennikarze i aż się łza radości w oku kręci, że także nasi, ale nie to jest najważniejsze. Otóż elity polityczne (jeśli polityków można nazwać elitą, ale niech im będzie) wiedzą, o co chodzi, o powrót do tzw. koncertu mocarstw, o odbudowę ZSSR, o upokorzenie Europy i Stanów.
Nic z tego. Putin nie będzie nowym Stalinem, któremu darowuje się potworności w imię głupich zasad, a raczej braku zasad.
Teraz mówi się: pod sąd go! Pod sąd za zbrodnie, których nikt nie ukryje i ukryć nie chce.
Tylko, że się mówi, a ropę i gaz, jak cichcem-smyłkiem można, to się kupuje. Za – bagatela – jakieś miliardy dolarów.
Radosław Januszewski
