​Publikujemy dzisiejszą odpowiedź na pismo sędziego Leszka Mazura Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa skierowane w dniu 6 listopada br. do sędziego Dariusza Zawistowskiego Prezesa Sądu Najwyższego kierującego Izbą Cywilną, w którym sędzia Mazur zwrócił się z prośbą o informacje na temat przyczyn i podstaw prawnych działań polegających na „uniemożliwianiu pełnienia czynności orzeczniczych przez sędziów Sądu Najwyższego”.

W odpowiedzi Prezes Zawistowski informuje, że brak jest podstaw do stwierdzenia, że uniemożliwia się pełnienie czynności orzeczniczych przez sędziów powołanych do Izby Karnej i Cywilnej Sądu Najwyższego.

Zwrócił uwagę, że powody wydania zarządzenia, dotyczącego wstrzymania wyznaczania pana Wojciecha Sycha do składów orzekających, a także zdjęcia z wokandy spraw już wyznaczonych do rozpoznania zastały wymienione w tym zarządzeniu.

Jak informuje Prezes Zawistowski, te same względy legły u podstaw o niewyznaczaniu do składów orzekających sędziów powołanych do Izby Cywilnej. Nastąpiło to z uwagi na postanowienia o zabezpieczeniu, wydane przez Naczelny Sąd Administracyjny w sprawach obejmujących tę część konkursu, która dotyczyła naboru na wakujące stanowiska w Izbie Cywilnej.

W odpowiedzi podkreślono, że istota decyzji obu prezesów nie polega na odebraniu wyznaczonych sędziom spraw, a jedynie na czasowym niewyznaczaniu ich do składów orzekających. Decyzje te podjęte zostały w trosce o jednolitość praktyki sądowej oraz bezpieczeństwo procesowe stron.

Prezes Zawistowski zwraca również uwagę, że podniesione w odwołaniach do NSA wątpliwości co do prawidłowości przeprowadzenia procedury naboru na wolne stanowiska sędziów SN, mogłyby zostać wyjaśnione znacznie wcześniej, gdyby nie fakt nieprzesłania przez KRS przez długi okres czasu środków odwoławczych do tego Sądu.

Odpowiedź w dniu dzisiejszym została przekazana do Krajowej Rady Sądownictwa.

Równocześnie na internetowej stronie Krajowej Rady Sądownictwa ukazało się poniższe „Stanowisko”

STANOWISKO KRAJOWEJ RADY SĄDOWNICTWA z dnia 9 listopada 2018 r.
Krajowa Rada Sądownictwa uznaje za sprzeczne z porządkiem konstytucyjnym Rzeczypospolitej Polskiej wydanie w dniu 5 listopada 2018 r. przez SSN  w stanie spoczynku Stanisława Zabłockiego zarządzenia nr 13/2018 o „zdjęciu z wokandy spraw” wyznaczonych do rozpoznania przez SSN Wojciecha Sycha oraz zaniechania wyznaczania SSN Wojciecha Sycha do składów orzekających, co oznacza faktyczne pozbawienie możliwości wykonywania obowiązków sędziowskich.
Prawo sędziego do orzekania w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej wynika z wydanego przez Prezydenta RP aktu powołania na urząd sędziego.
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej nie przewiduje weryfikowania tej prerogatywy Prezydenta RP przez jakikolwiek organ państwa. Czynności zmierzające do negowania ważności aktu powołania godzą w fundamenty państwa prawnego. W sytuacji, gdy działania takie podejmuje sędzia albo sędzia w stanie spoczynku, okazuje się być on niegodnym powierzonego mu przez Rzeczpospolitą Polską urzędu.
Oczywistym jest, że postanowienie wiceprezesa TSUE z dnia 19 października 2018 r. o sygn. akt C-619/18 w przedmiocie środków tymczasowych nie jest aktem prawotwórczym i nie wywołuje bezpośredniego skutku prawnego w postaci przywrócenia sędziów w stanie spoczynku do służby czynnej, co wynika wprost z jego treści (pkt 1 tiret 3).  Adresatem postanowienia jest Rzeczpospolita Polska, która została zobowiązana do podjęcia działań ustawodawczych. Dopóki stan prawny nie ulegnie zmianie w mocy pozostają skutki wynikające z dotychczas obowiązującego prawa. Oznacza to, że SSN Stanisław Zabłocki pozostaje w stanie spoczynku i podobnie jak pozostali sędziowie SN, którzy przeszli w stan spoczynku, nie może podejmować żadnych czynności o charakterze administracyjnym lub orzeczniczym.

Zaś Stanisław Zabłocki na swoim profilu FB zamieścił także te dokumenty, w tym – Stanowisko KRS

[…] aby każdy mógł we własnym zakresie porównać ich treść i dokonać własnej ich oceny. Z mojej strony za jedyny komentarz niech posłużą słowa, które w związku ze stuleciem odzyskania niepodległości i w trosce o następne sto lat niepodległości wpisałem dziś do księgi pamiątkowej, wyłożonej w Sądzie Najwyższym: kto kocha Ojczyznę, ten szanuje Jej prawa, z Konstytucją na czele. Bardzo poważnie staram się traktować te słowa.