W wyroku ogłoszonym 8 marca Sąd Unii Europejskiej stwierdził nieważność odmowy przez EUIPO zarejestrowania graficznego znaku towarowego zawierającego symbole walut „€” i „$” jako unijnego znaku towarowego; EUIPO nie uzasadnił bowiem wystarczająco swej decyzji odmownej.
W 2015 r. polska spółka Cinkciarz.pl wystąpiła do Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) o rejestrację następującego unijnego znaku towarowego dla oprogramowania komputerowego, usług finansowych, w szczególności wymiany walut, oraz publikacji:
EUIPO odmówił zarejestrowania powyższego oznaczenia w charakterze unijnego znaku towarowego z powodu opisowego charakteru tego oznaczenia, a także ze względu na brak charakteru odróżniającego. Zdaniem EUIPO elementy graficzne w postaci kształtu kół nie są na tyle znaczące, aby odwrócić uwagę odbiorców od przekazu, jaki niosą ze sobą symbole „€” i „$” w odniesieniu do odnośnych towarów i usług.
Spółka Cinkciarz.pl wniosła do Sądu Unii Europejskiej o stwierdzenie nieważności tej decyzji.
W ogłoszonym dzisiaj wyroku Sąd stwierdził nieważność decyzji EUIPO.
Sąd przypomniał na wstępie, że decyzja EUIPO o odmowie rejestracji co do zasady musi być uzasadniona w odniesieniu do każdego z towarów i każdej z usług, dla których wniesiono o rejestrację. Jakkolwiek, w przypadku gdy ta sama podstawa odmowy rejestracji podnoszona jest wobec kategorii lub grupy towarów lub usług, EUIPO może ograniczyć się do ogólnego uzasadnienia obejmującego wszystkie rozpatrywane towary i usługi, to uprawnienie to rozciąga się jedynie na towary i usługi pozostające w wystarczająco bezpośrednim i konkretnym związku, by tworzyć jedną dostatecznie jednolitą kategorię lub grupę towarów lub usług.
Następnie Sąd wyjaśnił, że przypisania rozpatrywanych towarów i usług do jednej czy też kilku grup lub kategorii dokonuje się w szczególności na podstawie ich cech charakterystycznych, które są dla nich wspólne.
Sąd stwierdził, że EUIPO przeprowadził analizę charakteru opisowego rozpatrywanego oznaczenia bez odwoływania się do każdego i każdej z oznaczonych nim towarów i usług z osobna i przedstawiło w odniesieniu do nich uzasadnienie ogólne. Sąd zbadał zatem, czy oznaczane zgłoszonym znakiem towarowym towary i usługi mają cechę wspólną. Zauważył on w tym względzie, że zgłoszony znak towarowy odnosi się do ponad 80 towarów i usług należących do trzech odrębnych klas, które bardzo się od siebie różnią. EUIPO ograniczył się jednak do stwierdzenia, że wszystkie towary i usługi oznaczane zgłoszonym znakiem towarowym mają związek z wymianą walut. Sąd orzekł, że przyjęta przez EUIPO cecha nie jest wspólna wszystkim rozpatrywanym towarom i usługom. W ocenie Sądu przedstawione przez EUIPO ogólne uzasadnienie nie było zatem odpowiednie dla ogółu rozpatrywanych towarów i usług. EUIPO, aby wyjaśnić powody, dla których należało odmówić rejestracji zgłoszonego znaku towarowego, powinien był przedstawić dodatkowe uzasadnienie odnoszące się do towarów i usług, które nie charakteryzują się związkiem z wymianą walut. Ponieważ zaskarżona decyzja nie zawierała takiego dodatkowego uzasadnienia, Sąd stwierdził brak uzasadnienia.
Następnie Sąd wskazał, że nawet gdyby założyć, iż towary i usługi, do których odnosi się zgłoszony znak towarowy, są związane z wymianą walut, to w zaskarżonej decyzji nie wskazano wyraźnie, z jakich powodów EUIPO uznał, że znak ten pozwoli właściwemu kręgowi odbiorców natychmiast i bez głębszego zastanowienia dostrzec w nim opis wszystkich rozpatrywanych towarów i usług.
Wreszcie Sąd zauważył, że brak uzasadnienia dotyczy także wniosku, do którego EUIPO doszedł w odniesieniu do charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego.
UWAGA: Unijny znak towarowy jest skuteczny na całym obszarze Unii Europejskiej i współistnieje ze znakami krajowymi. Zgłoszenia znaku towarowego kierowane są do EUIPO. Odwołanie od jego decyzji może zostać wniesione do Sądu.
Odwołanie od orzeczenia Sądu, ograniczone do kwestii prawnych, może zostać wniesione do Trybunału w terminie dwóch miesięcy od dnia zawiadomienia o tym orzeczeniu.
Celem skargi o stwierdzenie nieważności jest doprowadzenie do uznania za nieważne aktów instytucji Unii, które są sprzeczne z prawem Unii. Państwa członkowskie, instytucje wspólnotowe oraz jednostki mogą, pod pewnymi warunkami, wnieść skargę o stwierdzenie nieważności do Trybunału Sprawiedliwości lub Sądu. Jeżeli skarga jest zasadna, stwierdza się nieważność aktu. Instytucja, której to dotyczy, powinna zaradzić ewentualnej próżni prawnej spowodowanej nieważnością tego aktu.
