Czwartek, 7 listopada 2024 r.
Wyrok w sprawie C-326/23 Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Pytania Sądu Najwyższego, Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, dotyczą dwóch instytucji przewidzianych w polskiej procedurze cywilnej – wyłączenia sędziego i tzw. testu bezstronności, któremu ma zostać poddany sędzia SN.
Sąd chce ustalić, czy prawo Unii zobowiązuje go do pominięcia czynności procesowej (wniosku) strony zmierzającej do podważenia powołania sędziego ze względu na okoliczności jego procesu
nominacyjnego, w sytuacji, gdy nie wykazano związku tej nominacji z rozpoznawanej, konkretnej sprawy i w braku rzeczywistych podstaw do zakwestionowania bezstronności i niezawisłości sędziego, co miałoby czynić taki wniosek oczywistym nadużyciem krajowego prawa procesowego.
Sąd zmierza też do ustalenia, czy efektywnym i wystarczającym mechanizmem spełnienia kryteriów sądu ustanowionego ustawą w rozumieniu prawa UE jest przyznanie stronom w prawie krajowym uprawnienia polegającego na możliwości żądania weryfikacji wpływu ogółu okoliczności towarzyszących procedurze nominacyjnej i zachowania sędziego po powołaniu na jego bezstronność i niezawisłość w rozpoznawanej sprawie w ramach tzw. testu bezstronności lub wniosku o wyłączenie sędziego?
Czwartek, 14 listopada 2024 r.
Wyrok w sprawie C-197/23 S.
Między stronami toczy się spór o zasądzenie kwot, jakie jedna z nich przekazała drugiej tytułem innych niż marża opłat za przyjęcie towaru do obrotu. W 2019 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo o zapłatę. Od wyroku tego powód wniósł apelację, podnosząc zarzut nieważności postępowania polegający na sprzeczności składu orzekającego sądu z przepisami prawa, w związku z naruszeniem zasady niezmienności składu orzekającego.
Sąd Apelacyjny w Warszawie ustalił, że na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego, zgodnie z systemem losowego przydziału spraw, sprawa została przydzielona sędzi E.T. W dniu, w którym miała odbyć się rozprawa sędzia E.T. skorzystała z urlopu na żądanie, i w konsekwencji sprawa została przekazana do rozpoznania sędziemu dyżurnemu.
Sąd Apelacyjny w Warszawie powziął poważne wątpliwości dotyczące okoliczności przekazania sprawy sędziemu dyżurnemu. Przy zmianie referenta nie dopełniono bowiem wszystkich formalności, a jednocześnie, jak się wydaje, sąd I instancji zmienił niektóre dokumenty w celu zaradzenia a posteriori tym nieprawidłowościom. Po dokonaniu szeregu czynności weryfikacyjnych Sąd Apelacyjny w Warszawie złożył zawiadomienie do prokuratury oraz wszczął czynności z zakresu nadzoru administracyjnego nad Sądem Okręgowym w Warszawie. Wystąpił także do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy sąd, którego skład został wyznaczony i zmieniony z rażącym naruszeniem przepisów prawa krajowego jest sądem niezawisłym, bezstronnym i ustanowionym uprzednio na mocy ustawy w rozumieniu prawa Unii.
Rozprawa w sprawie C-582/23 Wiszkier
Pytania prejudycjalne Sądu Rejonowego dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi dotyczą wykładni dyrektywy Rady 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.
W skład masy upadłości R.S. – osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej – wchodzi m.in. udział we współwłasności nieruchomości nabytej ze środków z kredytu hipotecznego indeksowanego do franka szwajcarskiego. Wierzytelność banku została ujęta na liście wierzytelności sporządzonej przez syndyka masy upadłości, zatwierdzonej
postanowieniem sędziego-komisarza. Upadły nie złożył sprzeciwu co do listy wierzytelności.
Zdaniem sądu orzekającego w przedmiocie planu spłaty wierzycieli, wspomniana umowa kredytu zawiera nieuctwie warunki umowne, które mogą powodować jej nieważność. Ewentualne stwierdzenie nieważności umowy wpłynęłoby na odmienne ustalenie zakresu zobowiązania upadłego wobec banku. Sąd chce w związku z tym ustalić, czy dyrektywa 93/13/EWG sprzeciwia się przepisom krajowym, które przewidują związanie sądu upadłościowego zatwierdzoną listą wierzytelności, uniemożliwiając tym samym ocenę warunków umowy kredytu, z której bank wywodzi swoją wierzytelność. W drugim pytaniu sąd zmierza
do ustalenia, czy ww. dyrektywa stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, które nie zezwalają na zarządzenie w postępowaniu upadłościowym środków tymczasowych.
Opinia w sprawie C-530/23 Barało
Wniosek do Trybunału Sprawiedliwości został złożony przez Sąd Rejonowy we Włocławku w związku toczącym się przed tym sądem postępowaniem karnym z udziałem oskarżonego cierpiącego na chorobę psychiczną.
Pytania prejudycjalne zmierzają do wyjaśnienia obowiązków sądów krajowych w sytuacji, gdy prowadzą one postępowanie karne z udziałem osób wymagających szczególnego traktowania. Pytania te dotyczą dyrektywy 2013/48/UE w sprawie prawa dostępu do adwokata oraz dyrektywy 2016/1919, która zwiększa skuteczność tego prawa, zobowiązując państwa członkowskie do zapewnienia pomocy prawnej.
