Odpis dokumentu jest kopią oryginału. Oryginał jest tylko jeden. Poza nim nie ma innego. Biurokratyczna metafizyka.

Do końca kadencji Andrzeja Dudy zostało jeszcze aż trzynaście miesięcy. W przyszłym będzie już tylko dwanaście. Jest się z czego cieszyć.

Prokuratura wszczęła sprawę przeciwko Polskiej Fundacji Narodowej z powodu wydatków na kampanię plakatową zniesławiającą sądy. Ostrzegaliśmy sprawców już przed siedmiu laty.

„I żądajcie świadków, kiedy dokonujecie między sobą transakcji, i nie wywierajcie żadnego nacisku ani na pisarza, ani na świadka!” – tak brzmi zalecenie Koranu. Ów „pisarz” jest odpowiednikiem notariusza: „I niech on pisze, a dłużnik niech dyktuje!”.

Sędziowie SN, którzy uchylili wyrok skazujący kierowcę-zabójcę z powodu nienależytej obsady sądu (był w nim neo-sędzia) mają – według red. Tomasza Pietrygi – „zaburzone poczucie sprawiedliwości”. To tylko jedna z inwektyw zawarta w jego tekście („Rzeczpospolita”, 2.7.br.). Nie ma w nim ani słowa o poczuciu sprawiedliwości u neo-sędziego, który wiedział, że nie ma prawa do orzekania.

Dwa jakże odrębne pojęcia zespolone w jednym zdaniu: „Książki są to weksle prawdy i nieprawdy, mające wypłacać wiadomość w potomności” (Franciszek Salezy Jezierski, 1791 r.).

Operze Verdiego „Otello” wystawianej w Warszawie w 1897 r. towarzyszył zeszycik z librettem. Prócz Dozwolieno cenzuroju jest na nim wzmianka, że drukowało Towarzystwo Komandytowe St. J. Zaleski & Co. Kolejne potwierdzenie, że spółkę komandytową wymyślili Włosi.

Kanon 1610 kodeksu prawa kanonicznego: „Jeżeli sędzia jest jednoosobowy, sam sporządza wyrok”. Artykuł 47 kodeks postępowania cywilnego: „W pierwszej instancji sąd rozpoznaje sprawy w składzie jednego sędziego”. Jednym słowem, w obu kodeksach idzie o to samo.

Uniwersyteckie studia prawnicze Johna Galsworthy`ego, twórcy „Sagi rodu Forsyte`ów”, to New College w Oksfordzie, potem aplikacja w kancelarii adwokackiej ojca. O tym, że został adwokatem, już pisałem. O tym, że nigdy nie wykonywał zawodu, wszystkim wiadomo.

Ministrowie, wedle rozdziału VII Konstytucji 3 Maja, w razie oskarżenia o przestępstwa, odpowiadać mieli „z osoby i majątków swoich”. Orzekać w ich sprawach miały „Sądy Sejmowe”, których rolą było „sprawiedliwe i wyrównywające przestępstwu ich ukaranie lub, przy dowiedzionej niewinności, od sprawy i kary uwolnienie”.

Etatowa obsada w przedwojennym sądownictwie polskim: Sąd Najwyższy (74), sądy apelacyjne (214), sądy okręgowe (945), sądy grodzkie (1678), sędziowie śledczy (171), asesorzy (501) i aplikanci (1620). „Mały słownik statystyczny” GUS z 1939 r. jest bardzo precyzyjny. Egzemplarz, który posiadam, kosztował 1 złoty (słownie: jeden). Dokładnie tyle, ile wynosiła wtedy stawka godzinowa górnika w Zagłębiu Dąbrowskim (na Górnym Śląsku była o 23 grosze wyższa).

Na rozprawie w 1921 r. przed sądem w Ahmadabadzie, na pytanie o zawód, Gandhi odpowiedział: „Rolnik tkacz!”. Sędzia (wiedząc, z kim ma do czynienia): „Nie jest pan adwokatem?”. Gandhi: „Byłem”. Już wtedy oddał się w całości polityce i walce o niepodległość Indii.

To kolejny wyciąg ze zbioru dawnych facecji. Jest noc, słychać szmery, okradany (O) i złodziej (Z) nie widzą się wzajemnie. O: „Waruj, byś nie ukradł czego!”. Na to Z: „Już ci mam żupan, tylko portek szukam”. Poczciwa szczerość.

U Glogera znalazłem, że staropolska „minuta” to „każda prywatna, bez pieczęci urzędowej kopia dokumentu, wypis lub streszczenie”. Ciekawe, że w języku angielskim jednym ze znaczeń słowa minute jest „zapis oficjalny” (official record). Jak widać, różni nas tylko sprawa pieczęci.

prawnik, pisarz, członek PEN Clubu, autor książki „Dezyderata. Dzieje utworu, który stał się legendą”