Wtorek, 9 kwietnia 2024 r.
Wyrok w sprawie C-582/21 Profi Credit Polska
Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożył Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie.
Sąd ten rozpatruje zażalenie konsumentki na odrzucenie jej skargi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem, dotyczącego umowy pożyczki, której konsumentka była stroną. Żądanie wznowienia opiera się przede wszystkim na – późniejszym względem wyroku sądu krajowego – rozstrzygnięciu Trybunału Sprawiedliwości wydanym w sprawie C-176/17 Profi Credit Polska. Zdaniem skarżącej, w świetle tego wyroku Trybunału, umowa pożyczki łącząca strony postępowania zawierała klauzule abuzywne, co sąd powinien był zbadać z urzędu i na tej podstawie oddalić pozew o zapłatę wytoczony przeciwko konsumentce. Zaniechanie tej oceny doprowadziło do rażącego naruszenia prawa.
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie wskazuje, że żaden z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego nie przewiduje wyraźnej podstawy wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem, w związku z wydaniem wyroku przez Trybunału Sprawiedliwości. Sąd odsyłający zastanawia się jednak, czy taką podstawę do wznowienia można wywieść z orzecznictwa Trybunału dotyczącego zasady równoważności oraz wykładni zgodnej z prawem Unii. Sąd wskazuje w tym kontekście, że prawo krajowe przewiduje przesłankę wznowienia postępowania na wypadek wydania wyroku o skutku derogacyjnym przez Trybunał Konstytucyjny.
Czwartek, 11 kwietnia 2024 r.
Wyrok w sprawach połączonych C-114/23 Sapira, C-115/23 Jurckow, C-132/23 Kosieski i C-160/23 Oczka
Wnioski do Trybunału Sprawiedliwości o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożył Sąd Okręgowy w Warszawie w toku postępowania wykonawczego o skierowanie do wykonania prawomocnych wyroków skazujących osoby fizyczne.
Orzeczenia te zostały wydane przy udziale sędziów powołanych na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa w jej składzie ukształtowanym ustawą z 8 grudnia 2017 r. W ocenie Sądu Okręgowego w Warszawie, udział w wydaniu wyroku sędziego powołanego w takim trybie sprawia, że sąd w takim składzie osobowym nie może być uznany za należycie obsadzony.
Powziął on w związku z tym wątpliwość, czy unijne prawo do skutecznej ochrony sądowej przed niezależnym, bezstronnym i ustanowionym uprzednio na mocy ustawy sądem wymaga, by sąd krajowy, na etapie karnego postępowania wykonawczego z urzędu lub na wniosek strony, mógł orzec o spełnieniu ww. wymogu przez skład orzekający, który wydał prawomocny wyrok skazujący podlegający wykonaniu. Chce także ustalić, czy w razie stwierdzenia, że wymogi te nie zostały spełnione może on pominąć tak wydany wyrok i umorzyć postępowanie wykonawcze.
Wyrok w sprawie C-183/23 Crédit Agricole Bank Polska
W postępowaniu krajowym bank żąda od konsumenta zapłaty należności wynikającej z umowy kredytu. Pozwanym jest obywatel Indii, którego miejsce pobytu nie jest znane. Nie zamieszkuje on w szczególności pod adresem wskazanym w umowie ani nie jest wykluczone, że opuścił terytorium Polski.
W tych okolicznościach Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie powziął wątpliwości co do wykładni rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych. Chce ustalić, czy rozporządzenie to stosuje się do określenia jurysdykcji sądu w sprawie przeciwko konsumentowi oraz czy określenia jurysdykcji można dokonać w oparciu o ostatnie znane miejsce zamieszkania pozwanego.
Opinia rzecznika generalnego w sprawach połączonych C-647/21 D.K. i C-648/21 M.C. i M.F.
Pytania prejudycjalne zadane przez Sąd Okręgowy w Słupsku dotyczą zgodności z prawem UE zwolnienia sędziego, przez kolegium danego sądu, z obowiązku rozpoznania spraw będących w jego referacie.
Sąd krajowy zwraca uwagę m.in., że (1) w skład kolegium wchodzą, z mocy prawa, prezesi sądów, powołani na te stanowiska przez organ władzy wykonawczej, (2) zwolnienie sędziego z obowiązku rozpoznania przydzielonych mu spraw następuje bez jego zgody i (3) prawo krajowe nie przewiduje kryteriów, jakimi powinno kierować się kolegium sądu, a także nie wprowadza obowiązku uzasadnienia oraz kontroli sądowej takiego zwolnienia.
Sąd Okręgowy w Słupsku pragnie także ustalić, czy w razie zwolnienia sędziego z obowiązku rozpoznania sprawy, sąd ten oraz pozostałe organy państwa mają obowiązek pominąć sporny akt kolegium sądu oraz inne akty wydane w jego następstwie, tak, aby dany sędzia mógł nadal zasiadać w składzie rozpoznającym sprawę.
Opinia rzecznika generalnego w sprawie C-709/22 Syndyk Masy Upadłości A
Pytanie prejudycjalne zadane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, dotyczy wykładni przepisów decyzji wykonawczej Rady (UE) nr 2019/310upoważniającej Polskę do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 226 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a także przepisów tej dyrektywy i zasad prawa Unii.
W stanie faktycznym sprawy, syndyk masy upadłości wystąpił do organu podatkowego I instancji o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku VAT upadłej spółki na rachunek masy upadłości. Organ odmówił, gdyż na dzień wydania decyzji na spółce w upadłości ciążą zaległości w podatkach VAT i PIT, a zaległości te są wyższe od kwoty, o której przekazanie wniósł syndyk. Decyzję tę utrzymał w mocy organ podatkowy II instancji.
Rozpoznający skargę syndyka Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu powziął wątpliwość, czy w opisanej sytuacji prawo Unii pozwala odmówić syndykowi masy upadłości podatnika zgody na przekazanie środków z rachunku VAT.
