Czwartek, 7 marca 2024 r.
Rozprawa w sprawie C-197/23 S.
Między stronami toczy się spór o zasądzenie kwot, jakie jedna z nich przekazała drugiej tytułem innych niż marża opłat za przyjęcie towaru do obrotu. W 2019 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo w o zapłatę. Od wyroku tego powód wniósł apelację, podnosząc zarzut nieważności postępowania polegający na sprzeczności składu orzekającego sądu z przepisami prawa, w związku z naruszeniem zasady niezmienności składu orzekającego.
Sąd Apelacyjny w Warszawie ustalił, że na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego, zgodnie z systemem losowego przydziału spraw, sprawa została przydzielona sędzi E.T. W dniu, w którym miała odbyć się rozprawa sędzia E.T. skorzystała z urlopu na żądanie, i w konsekwencji sprawa została przekazana do rozpoznania sędziemu dyżurnemu.
Sąd Apelacyjny w Warszawie powziął poważne wątpliwości dotyczące okoliczności przekazania sprawy sędziemu dyżurnemu. Po dokonaniu szeregu czynności weryfikacyjnych złożył zawiadomienie do prokuratury oraz wszczął czynności z zakresu nadzoru administracyjnego nad Sądem Okręgowym w Warszawie. Wystąpił także do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy sąd, którego skład został wyznaczony i zmieniony z rażącym naruszeniem przepisów prawa krajowego jest sądem niezawisłym, bezstronnym i ustanowionym uprzednio na mocy ustawy w rozumieniu prawa Unii.
Wtorek, 12 marca 2024 r.
Rozprawa w sprawach połączonych C-146/23 Sąd Rejonowy w Białymstoku i C-374/23 Adoreikė (LT)
Przedmiotem rozprawy przed wielką izbą Trybunału Sprawiedliwości będzie zasada niezależności sądów w kontekście warunków wynagradzania sędziów. Pytania dotyczące tej kwestii zadały sądy z Polski i Litwy.
W sprawie litewskiej dwóch sędziów sądu administracyjnego w Wilnie żąda od państwa odszkodowania. Wskazują, że poziom ich wynagrodzeń zależy wyłącznie od woli politycznej władzy wykonawczej i ustawodawczej, co jest niezgodne m.in. z litewską konstytucją. Według nich, poziom wynagrodzeń sędziów nie odpowiada powadze tego urzędu i jest niższy niż honoraria przedstawicieli innych zawodów prawniczych. Pytania prejudycjalne zmierzają do wyjaśnienia, czy taka sytuacja odpowiada standardowi prawa Unii.
W sprawie polskiej, sędzia sądu rejonowego w Białymstoku wystąpił przeciwko swojemu pracodawcy o zapłatę wynagrodzenia. Jak wskazuje, zamrożenie systemowej waloryzacji sędziowskich uposażeń, do którego doszło w Polsce w latach 2021-2023, doprowadziło do pogorszenia jego warunków płacy. Trybunał został zapytany w trybie prejudycjalnym m.in. o to, czy takie rozwiązanie było zgodne m.in. z zasadą niezawisłości sędziów.
Czwartek, 14 marca 2024 r.
Wyrok w sprawie C-452/22 Komisja przeciwko Polsce
W skardze skierowanej do Trybunału Komisja wniosła o stwierdzenie, że Polska, wbrew swoim zobowiązaniom, nie przyjęła przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy 2018/1972 z dnia 11 grudnia2018 r. ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej. Termin transpozycji tej dyrektywy upłynął 21 grudnia 2020 r.
Komisja żąda ponadto zapłaty przez Polskę ryczałtu oraz okresowej kary pieniężnej za każdy dzień opóźnienia liczony od dnia ogłoszenia wyroku w tej sprawie do wykonania zobowiązań wynikających z ww. dyrektywy.
Opinia w sprawie C-147/23 Komisja przeciwko Polsce
W skardze skierowanej do Trybunału Komisja wniosła o stwierdzenie, że Polska, wbrew swoim zobowiązaniom, nie przyjęła przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy 2019/1937 z dnia 23
października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii. Według art. 26 ust. 1 tej dyrektywy, termin jej transpozycji upłynął 17 grudnia 2021 r.
Komisja żąda ponadto zapłaty przez Polskę ryczałtu oraz okresowej kary pieniężnej za każdy dzień opóźnienia liczony od dnia ogłoszenia wyroku w tej sprawie do wykonania zobowiązań wynikających z ww. dyrektywy.
Rozprawa w sprawie T-398/21 Ryanair i Ryanair Sun przeciwko Komisji (EN)
11 grudnia 2020 r. Polska zawiadomiła Komisję Europejską o dwóch indywidualnych środkach pomocy udzielonej na rzecz Polskich Linii Lotniczych LOT S.A., o łącznej kwocie ok. 650 mln EUR. Środki te miały na celu przywrócenie bilansu i płynności finansowej LOT w wyjątkowej sytuacji spowodowanej pandemią COVID-19.
22 grudnia 2020 r. Komisja przyjęła decyzję, w której uznała tę pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym.
W postępowaniu przed Sądem spółki Ryanair DAC z siedzibą w Swords (Irlandia) oraz Ryanair Sun S.A. z siedzibą w Warszawie domagają się stwierdzenia nieważności wspomnianej decyzji Komisji. Podnoszą one, że Komisja nieprawidłowo zastosowała tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii COVID-19, w szczególności przez niewykazanie, że LOT kwalifikował się do objęcia tą pomocą.
