Zamieszczam informację o treści tego oświadczenia dopiero dziś [13 października – przyp. MK], bowiem musiałem mieć pewność, że w pierwszej kolejności dotarło ono do adresatów, a mianowicie do pana prezydenta Andrzeja Dudy, pani dr hab. Małgorzaty Manowskiej, pełniącej funkcję I prezesa SN i pana sędziego Piotra Schaba.
Uważam, że tekst oświadczenia wyraża wszystko to, co każdy członek składu orzekającego w dniu 23 stycznia 2020 roku powinien wyrazić nie tylko po ponad trzech latach od podjęcia uchwały, ale także w każdej innej chwili, gdy zarzuty takie, jak we wniosku pana sędziego Piotra Schaba, postawione zostałyby któremukolwiek innemu członkowi składu, który podjął tę uchwałę. Jestem też przekonany, że oświadczenie nie wymaga żadnego dodatkowego komentarza, poza tym, że podpisało jego treść także dwóch sędziów, którzy co do meritum złożyli od uchwały z dnia 23 stycznia 2020 r. zdania odrębne (co może być powodem do przemyśleń dla pozostałych czterech osób, które złożyły wówczas vota separata). Sapienti sat!
*****
Warszawa, 5 października 2023 r.
Oświadczenie sędziów – członków składu orzekającego połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, który 23 stycznia 2020 r. podjął uchwalę w sprawie BSA 1-4110-1/20
My sędziowie Sądu Najwyższego – członkowie składu orzekającego połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, który 23 stycznia 2020 r. podjął uchwałę w sprawie BSA 1-4110-1/20, po zapoznaniu się z zarzutem dyscyplinarnym przedstawionym Pani Profesor Małgorzacie Gersdorf 29 listopada 2022 r. przez Nadzwyczajnego Rzecznika Dyscyplinarnego Piotra Schaba, a dotyczącym tego, że „działając jako Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, naruszyła instytucję obligatoryjnego zawieszenia postępowania przed organami pozostającymi w sporze kompetencyjnym – w rozumieniu art. 33 ust. 5 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, w związku z wnioskiem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2020 r. o wydanie uchwały i złożeniem przez Marszałka Sejmu RP wniosku z dnia 22 stycznia 2020 r. o rozstrzygniecie sporu kompetencyjnego, a przed jego rozpoznaniem przez organ właściwy oraz negując prawny skutek wniosku o rozstrzygniecie sporu kompetencyjnego w postaci zawieszenia postępowania, doprowadziła do wydania w dniu 23 stycznia 2020 r. przez część sędziów Sądu Najwyższego uchwały w materii objętej tym sporem, co w sposób oczywisty i rażący uchybiło przepisowi art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym”, stwierdzamy, że:
1. Pani Profesor Małgorzata Gersdorf jako Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego 15 stycznia 2020 r. wystąpiła o rozstrzygniecie przez połączone Izby: Cywilną, Karną oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, zagadnienia prawnego sprowadzającego się do określenia na gruncie przepisów o postępowaniu karnym i cywilnym skutków sytuacji, gdy w składzie sądu powszechnego, sądu wojskowego lub Sądu Najwyższego uczestniczy osoba powołana do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3 ze zm.). Czynność ta miała podstawę w art. 83 § 1 ustawy z 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2019 r. poz. 825), a zagadnienie było istotne i wywoływano rozbieżności w orzecznictwie;
2. Po wyznaczeniu terminu posiedzenia w tej sprawie na 23 stycznia 2020 r., zadania Pani Profesor Małgorzaty Gersdorf jako Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego sprowadzały się do przewodniczenia wyznaczonemu posiedzeniu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego;
3. W zakresie kompetencji przewodniczącej posiedzenia kolegialnego składu orzekającego Sądu Najwyższego nie mieściło się podjęcie jednoosobowo decyzji o „obligatoryjnym zawieszeniu postępowania” w sprawie. Przewodniczący takiemu posiedzeniu nie ma też kompetencji pozwalających na „doprowadzenie do wydania” uchwały, jak i takich, których wykonanie spowodowałby, że uchwała nie zostatałby podjęta;
4. W każdej naradzie nad orzeczeniem sąd rozważa najpierw problem dopuszczalności jego wydania, a następnie treść merytoryczną. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest objęty tajemnicą, od której prawo nie przewiduje zwolnienia. Osoba nieuczestnicząca w posiedzeniu sądu nie ma prawa sugerować, że jakaś kwestia wpływająca na tok i wynik posiedzenia była lub nie była przedmiotem narady (dyskusji, wniosków, wypowiedzi przewodniczącego i sędziów). Tę elementarną wiedzę o zasadach wydawania orzeczeń sądowych powinien mieć nawet Nadzwyczajny Rzecznik Dyscyplinarny;
5. Do rozważonych na posiedzeniu przesłanek dopuszczalności podjęcia uchwały skład orzekający połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, odniósł się – w zakresie, w jakim uznał to za niezbędne – w pierwszej części uzasadnienia uchwały i wyjaśnił, że 23 stycznia 2020 r. nie istniały takie okoliczności, które by uzasadniały zawieszenie postępowania lub odstąpienie od podjęcia uchwały. Czyjeś odmienne zdanie na ten temat, wyrażane po ponad trzech latach od podjęcia uchwały, nie ma żadnego znaczenia dla oceny dopuszczalności podjęcia uchwały i jej skuteczności.
W świetle powyższego, zdumienie budzi przedstawienie Pani Profesor Małgorzacie Gersdorf w postępowaniu dyscyplinarnym zarzutów dotyczących tego, że nie dokonała czynności, które by uniemożliwiły podjęcie przez połączone Izby: Cywilną, Karną oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, uchwały z 23 stycznia 2020 roku. Inicjatywą wszczęcia takiego postępowania mogły wykazać się wyłącznie osoby, które nie rozumieją i nie przestrzegają podstawowych zasad działania w kolegialnych składach orzekających.
Zarzut o przytoczonej na wstępie treści należałoby postawić 59 członkom składu orzekającego obecnym na posiedzeniu 23 stycznia 2020 r. Niżej podpisani gotowi są bronić się przed nim w postępowaniu dyscyplinarnym.
Sędziowie Sądu Najwyższego:
1. Piotr Prusinowski,
2. Michał Laskowski,
3. Dawid Miąsik,
4. Romualda Spyt,
5. Maciej Pacuda,
6. Józef Iwulski,
7. Dariusz Świecki,
8. Andrzej Tomczyk,
9. Jolanta Frańczak,
10. Bohdan Bieniek,
11.Andrzej Wróbel,
12. Wojciech Katner,
13. Paweł Wiliński,
14. Karol Weitz,
15. Marta Romańska,
16. Stanisław Zabłocki,
17. Tomasz Artymiuk,
18. Eugeniusz Wilidowicz,
19. Waldemar Płóciennik,
20. Halina Kiryło,
21. Teresa Bielska-Sobkowicz,
22. Andrzej Siuchniński,
23. Kazimierz Klugiewicz,
24. Paweł Grzegorczyk,
25. Barbara Skoczkowska,
26. Jarosław Matras,
27. Władysław Pawlak,
28. Piotr Mirek,
29. Zbigniew Puszkarski,
30. Jerzy Grubba,
31. Jacek Błaszczyk,
32. Dariusz Dończyk,
33. Dariusz Zawistowski,
34. Małgorzata Wąsek-Wiaderek,
35. Rafał Malarski,
36. Małgorzata Gierszon,
37. Krzysztof Rączka,
38. Włodzimierz Wróbel,
39. Monika Koba,
40. Krzysztof Staryk,
41. Przemysław Kalinowski,
42. Grzegorz Misiurek,
43. Jerzy Kuźniar,
44. Henryk Pietrzkowski,
45. Krzysztof Strzelczyk,
46. Katarzyna Tyczka-Rote,
47. Anna Owczarek,
48. Krzysztof Cesarz,
49. Anna Kozłowska,
50. Krzysztof Pietrzykowski,
51. Andrzej Stępka,
52. Marek Pietruszyński,
53. Jacek Gudowski,
54. Roman Trzaskowski,
55. Marian Kocoń.
Od Redakcji Monitora:
Jak napisał w oko.press Mariusz Jałoszewski, „Do rozpoznania sprawy dyscyplinarnej byłej I prezes SN w nowej Izbie, wyznaczono neo-sędziego SN Tomasza Demendeckiego, który znany jest m.in. z tego, że był promotorem doktoratu byłego wiceministra sprawiedliwości Łukasza Piebiaka.
Obrońcami Gersdorf są prezes legalnej Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN Piotr Prusinowski, sędzia SN z Izby Karnej Jarosław Matras i adwokat Piotr Zemła, który broni represjonowanych sędziów. Zemła złożył wniosek o przeprowadzeniu testu na niezależność Demendeckiego. Jeśli wypadnie on negatywnie dla neo-sędziego, to zostanie on wyłączony ze sprawy.”
Przymioty charakteru Tomasza Demendeckiego ocenił wcześniej prof. Michał Romanowski w opublikowanym w Monitorze Konstytucyjnym liście do neo-sędziego.
