2013

Wniosek Solidarności Trybunał potraktował bardzo poważnie i poprosił związek o uzupełnienie wniosku. W piśmie przewodnim do nadesłanych dokumentów przedstawicielka „Solidarności” Anna Reda nie omieszkała powiadomić Trybunał o szczególnej roli związków zawodowych. Napisała, że

Związki zawodowe reprezentują pracowników i inne osoby, o których mowa wart. 2, a także bronią ich godności, praw oraz interesów materialnych i moralnych, zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych (art. 4 ustawy o związkach zawodowych). W zakresie praw i interesów zbiorowych związki zawodowe reprezentują wszystkich pracowników, niezależnie od ich przynależności związkowej

Zwróciła też uwagę Trybunału, gdzie może sam znaleźć przepisy:

Przepisy wyznaczające zakres działania związków zawodowych odnaleźć można także w innych aktach normatywnych m.in. w ustawie o rozwiązywaniu sporów zbiorowych

2014

30 lipca 2014 Trybunał wydał zarządzenie „w przedmiocie usunięcia braków formalnych wniosku Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”

5 sierpnia 2014 pani Anna Reda-Ciszewska pisze do Trybunału (zwróćmy uwagę, że w miejsce oczekiwanego pełnomocnictwa przedstawia zaświadczenie o zatrudnieniu)

Do Trybunału stopniowo napływają stanowiska uprawnionych organów konstytucyjnych. W grudniu 2014 roku Zastępca Prokuratora Generalnego prokurator Robert Hernand, w imieniu Prokuratora Generalnego pisze, że

art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. Nr 55, poz. 236 ze zm.) w zakresie, w jakim zakaz prawa do strajku odnosi się do wszystkich pracowników zatrudnionych w organach władzy państwowej, administracji rządowej i samorządowej, sądach oraz prokuraturze jest zgodny z art. 59 ust. 3 w związkłl z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 59 ust. 4 Konstytucji RP w związku z art. 2 i art. 11 Konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych, przyjętej w San Francisco dnia 9 lipca 1948 r. (Dz. U. z 1958 r. Nr 29, poz. 125), a także z art. 1 ust. 2 i art. 9 Konwencji nr 151 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej ochrony prawa organizowania się i procedury określania warunków zatrudnienia w służbie publicznej przyjętej w Genewie dnia 27 czerwca 1978 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 22, poz. 78) i art. 11 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. zmienionej następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełnionej Protokołem nr 2 (Dz. U. z 1993 r .. Nr 61, poz. 284 ze zm.).

i uzasadnia to stanowisko na 37 stronach:

2015

Mija rok, w Polsce dokonuje się zmiana władzy, ale w nie w Trybunale Konstytucyjnym. I oto 22 grudnia 2015 r. do Trybunału Sejm przysyła i swoje stanowisko:

Na podstawie art. 56 pkt 4 w związku z art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 1064), w imieniu Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej przedkładam wyjaśnienia w sprawie wniosku Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Solidarność” z 28 sierpnia 2013 r. (sygn. akt K 23/14), jednocześnie wnosząc o stwierdzenie, że art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (t.j. Dz. U. z 2015 r. , poz. 295 ze zm.):

1) jest zgodny z art. 59 ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji, art. 59 ust. 4 Konstytucji w związku z art. 11 Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 87 dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych (Dz. U. z 1958 r. Nr 29, poz. 125), art. 1 ust. 2 oraz art. 9 Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 151 dotyczącej ochrony prawa organizowania się i procedury określania warunków zatrudnienia w służbie publicznej z dnia 27 czerwca 1978 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 22, poz. 78) a także art. 11 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmienionej Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełnionej Protokołem nr 2 (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.);

2) nie jest niezgodny z art. 2 Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 87 dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych.

Na 26 stronie uzasadnienia widnieje podpis samego Marszałka Sejmu Marka Kuchcińskiego:

2016

„Solidarność” trwa przy swoim wniosku i 22 marca 2016 r. nadsyła kolejne poprawki i uzupełnienia, tym razem sporządzone przez panią Ewę Kędzior z Zespołu Prawnego Biura Eksperckiego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”:

Można powiedzieć, że na tym się kończy spisana historia wniosku. Dalej nie ma żadnego śladu aktywności Trybunału. Związku zawodowego „Solidarność” także.

2023

Komentarz:

Zatem w tym roku będziemy obchodzić 10 rocznicę wytężonej pracy Trybunału Konstytucyjnego nad wnioskiem Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, który nie jest trudnym zagadnieniem prawnym, ale ambarasującym problemem politycznym. Rozumiemy zahamowanie wysiłków, wynikające z kłopotliwej dla obu stron – Solidarności i Trybunału – bliskiej relacji z rządzącą partią, co jest widoczne gołym okiem, jakkolwiek by oba podmioty zaangażowane w sprawę K 23/14 od tego się dystansowały. Trzeba jednak przypominać o konstytucyjnej powinności TK, opisanej w artykule 188 Konstytucji, który nie czyni wyjątków, tym bardziej, że NSZZ „Solidarność” jest uprawniony do składania wniosków. Być może nie wiedzą o tym jego członkowie, którzy powinni znać zakres swoich praw, a już na pewno zasługują na to zainteresowani wyrokiem w tej sprawie słabo wynagradzani pracownicy zatrudnieni w „organach władzy państwowej, administracji rządowej i samorządowej, sądach oraz prokuraturze”, którym ustawa odmawia prawa do strajku., a o których prawa, przynajmniej do godziwego wynagrodzenia, upominać się musi opozycja.

Będziemy śledzić prace nad wnioskiem K 23/14, bowiem przyjmujemy, że kiedyś ta sprawa zakończy się wyrokiem.

W końcu: dłużej klasztora niż przeora.

Piotr Rachtan