Ponad rok temu Prokurator Generalny poskarżył się do Trybunału Konstytucyjnego na kary finansowe, jakie – z jego przecież powodu – Rzeczpospolita Polska musi płacić. Przypomnijmy, że wniosek Zbigniewa Ziobry pojawił się w dwa tygodnie po tym, jak na przedłożenie Komisji Europejskiej Trybunał Sprawiedliwości UE nałożył na Polskę karę w wysokości 1 mln euro dziennie.

Minister Zbigniew Ziobro, w kapeluszu Prokuratora Generalnego złożył swój wniosek z datą 10 listopada 2021 r., a Trybunał na swojej stronie internetowej (z wokandą) zamieścił komunikat, że K 8/21 jest to

Wniosek o zbadanie zgodności:
1) art. 279 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2 ze zm.; tekst skonsolidowany: Dz. Urz. UE 2016 C 202, s. 47) w zakresie, w jakim w sprawach rozpatrywanych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej pozwala na nałożenie na Rzeczpospolitą Polską, jako państwo członkowskie Unii Europejskiej, okresowej kary finansowej lub ryczałtu za niezastosowanie się do orzeczonego środka tymczasowego z art. 2, art. 4 i art. 90 ust. 1 Konstytucji RP,
2) art. 39 Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (tekst skonsolidowany: Dz. Urz. UE 2016 C 202, s. 201), stanowiącego Protokół (nr 3) do Traktatu wskazanego w punkcie 1, w zakresie, w jakim upoważnia Prezesa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej lub sędziego tegoż Trybunału do nałożenia na Rzeczpospolitą Polską, jako państwo członkowskie Unii Europejskiej, środków tymczasowych odnoszących się do kształtu ustroju i funkcjonowania konstytucyjnych organów Rzeczypospolitej Polskiej z art. 2, art. 8 ust. 1, art. 90 ust. 1 Konstytucji RP.

Pełny skład orzekający Trybunału Konstytucyjnego: prezes TK Julia Przyłębska – przewodniczący, sędzia TK Zbigniew Jędrzejewski – sprawozdawca

Datę wydania orzeczenia, ogłoszoną na wokandzie wyznaczono na 22 lutego 2022 r.

Tuż przed tą datą na wokandzie pojawił się jednak

Drugi termin: „Podmiot inicjujący postępowanie: Prokurator Generalny, Miejsce: Sala rozpraw, Data: 19 X 2022 godz.: 11.30.”

Tymczasem w październiku rozprawa znów spadła z wokandy i została przełożona na

Trzeci termin: „Trybunał Konstytucyjny odroczył rozprawę do 14 grudnia 2022 r.:”

Ale oto 14 grudnia, niespodziewany zapis na stronie internetowej Trybunału, powiadomił PT Publiczność, że wyznaczono

Czwarty termin: „Data: 24 I 2023 godz.: 11.00.” itd.

Ponieważ każda z tych zmian ma oczywisty związek z kolejnymi trudnościami na linii Warszawa-Bruksela, spowodowanymi przez niestabilność układu premier – minister sprawiedliwości – prezydent (no i prezes), to pytanie, które teraz warto zadać sędzi Julii Przyłębskiej, nie powinno brzmieć:

Co powoduje odkładanie kolejnych terminów rozprawy,

lecz

Czy pojawi się piąty termin, jeśli do 24 stycznia nie zostanie zawarty kompromis obejmujący nowelizację ustaw sądowych i realizację kamieni milowych między Andrzejem Dudą, Zbigniewem Ziobro i Mateuszem Morawieckim (za zgodą Jarosława Kaczyńskiego), który będzie do zaakceptowania przez Komisją Europejską?

Każdy bowiem z dotychczas zapowiadanych terminów wyrażał, jak się wydaje, nadzieję na rychłe uzgodnienie – na naszym wewnętrznym podwórku – kompromisu, który wypełni oczekiwania Komisji Europejskiej, czyli zapisy w podcyfrowanym przez premiera Krajowym Planie Odbudowy. Kompromisu złudnego, jako że niczego więcej nie da się wynegocjować, gdy klamka zapadła wraz ze złożeniem podpisów pod KPO.

Trybunał wciąż więc czeka na akt władzy wykonawczej – premiera, prezydenta (i za nimi stojącego – prezesa) To oczekiwanie potwierdza w pośredni, choć mało zawoalowany sposób faktyczne wykreślenie z Konstytucji Artykułu 10. Jeszcze jednego, „znikniętego” w ostatnich siedmiu latach zapisu ustawy zasadniczej.

Piotr Rachtan