29 listopada na stronie internetowej Sądu Najwyższego opublikowane zostało oświadczenie dwóch „starych” sędziów Sądu najwyższego – Dariusza Kali i Wiesława Kozielewicza złożone w sprawie II ZIZ 4/22:
OŚWIADCZENIE Z DNIA 29 LISTOPADA 2022 r.
W związku z wnioskiem SSO I. T. o wyłączenie nas od udziału w rozpoznaniu sprawy o sygnaturze II ZIZ 4/22, korzystając z uprawnienia, o jakim mowa w art. 42 § 3 zdanie pierwsze k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p., oświadczamy, że rzeczywiście złożyliśmy zdania odrębne do uchwały połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 stycznia 2020 r., BSA I-4110-1/20, gdyż uznaliśmy za nietrafny pogląd prawny przyjęty w tej uchwale. Uważamy też, a daliśmy temu wyraz w naszych orzeczeniach, że uchwała ta nie ma mocy zasady prawnej. Traktujemy ją zatem jako jeden z wielu poglądów prawnych dotyczących kwestii nienależytej obsady sądu, czy sprzeczności składu sądu z przepisami prawa.
Mówi się, że świat jest pełen paradoksów. Jest to zdanie prawdziwe. Jednym z paradoksów pozostaje np. fakt, że określeni sędziowie, słusznie skądinąd wyczuleni na działania, które w ich ocenie miałyby stwarzać zagrożenie dla sędziowskiej niezawisłości i niezależności, jednocześnie swoimi wnioskami o wyłączenie sędziów w istocie kwestionują prawo sędziego do korzystania z uprawnienia do złożenia zdania odrębnego, które to uprawnienie, od dziesięcioleci, powszechnie uznaje się w świecie prawniczym właśnie za jedną z gwarancji sędziowskiej niezawisłości i niezależności.
SSN Dariusz Kala
SSN Wiesław Kozielewicz
