Izba Dyscyplinarna SN wydaje się całkowicie odporna i niewrażliwa na stosowane przez Europejski Trybunał Praw Człowieka środki tymczasowe. 11 kwietnia ETPC powiadomił rząd Polski o kolejnym środku, tym razem w sprawie Andrzeja Stępki, sędziego Izby Karnej Sądu Najwyższego, którego prokuratura chce pozbawić immunitetu, by postawić zarzut karny.

W komunikacie prasowym ETPC przypomina, że 15 marca 2021 r. Prokuratura Krajowa wystąpiła do Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego z wnioskiem o uchylenie immunitetu SSN Stępki w celu postawienia go w stan oskarżenia pod zarzutem zaniedbania karnego w związku z orzeczeniem wydanym w sprawie karnej. Wyrok wydał zespół trzech sędziów Izby Karnej Sądu Najwyższego, któremu przewodniczył Andrzej Stępka. Trzeba przypomnieć, że tej sprawie sędzią sprawozdawcą był prof. Włodzimierz Wróbel, którego PK ścigać zaczęła już wcześniej. Zespół orzekający uchylił zaskarżony wyrok i umorzył sprawę. Według Prokuratora Krajowego, skarżący nie dopełnił obowiązku sprawdzenia, czy oskarżony odbywał już karę pozbawienia wolności – co spowodowało, że został bezprawnie zatrzymany.

11 kwietnia 2022 r. sędzia Stępka wystąpił do ETPC na podstawie art. 39 Regulaminu Trybunału o zawieszenie toczącego się przeciwko niemu w Izbie Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego powództwa do czasu pełnego wykonania przez polski rząd postanowienia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 14 lipca 2021 r. (sygn. C-204/21R) oraz wyroku TSUE z 15 lipca 2021 r. (sygn. akt C-791/19) lub powołał do rozpoznania jego sprawy zespół sędziów Sądu Najwyższego z rekomendacji KRS, działającej przed 6 marca 2018 r. Zdaniem Andrzeja Stępki Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego nie jest „niezawisłym i bezstronnym sądem ustanowionym ustawą” a orzeczenie przeciwko niemu może zaszkodzić jego reputacji i wywołać efekt mrożący w stosunku do innych sędziów. Powołuje się na art. 6 (prawo do rzetelnego procesu sądowego) i 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.

ETPC

Koniecznie należy tu przywołać duże doświadczenie Małgorzaty Bednarek w kwestii środków tymczasowych, zastosowanych przez sąd europejski. Doprowadziła ona mianowicie w 2021 roku do przełomowego wyroku Trybunału Julii Przyłębskiej, który odpowiedział na zadanie przez nią pytanie prawne

„czy art. 4 ust. 3 zdanie 2 Traktatu o Unii Europejskiej w związku z art. 279 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie, w jakim skutkuje obowiązkiem państwa członkowskiego Unii Europejskiej polegającym na wykonywaniu środków tymczasowych odnoszących się do kształtu ustroju i funkcjonowania konstytucyjnych organów władzy sądowniczej tego państwa, jest zgodny z art. 2, art. 7, art. 8 ust. 1 i art. 90 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 Konstytucji RP.”

Burzliwa rozprawa, w czasie której sędziowie przesłuchiwali Rzecznika Praw Obywatelskich, by na wniosek prokuratora Piotrowicza odebrać mu głos, skończyła się wyrokiem, w którym większością głosów składu Trybunał podzielił wątpliwości Małgorzaty Bednarek.

Nic zatem dziwnego, że wokanda na dwa dni przed rozprawą wciąż wisi:

(pr)

Zdjęcie ilustrujące: Małgorzata Bednarek zadaje pytanie prawne Trybunałowi Julii Przyłębskiej 14 lipca 2021 r.