Program PiSu na przyszłość Polski nosi nazwę Polski Ład. Dlaczego nie np. Ład Polski, tylko właśnie „polski ład”? Ach, przecież to tak pięknie, tak swojsko, tak polsko… W taką prostą pułapkę językową zostali wciągnięci wszyscy obywatele Polski, a już w szczególności PiS-u przeciwnicy. Bo odtąd każdy program nowego, nie-pisowskiego ładu nie będzie polskim! Polski wszak może być tylko jeden, każdy inny musi być niepolski. Jaki? Może ruski, może niemiecki, a może, nie daj Bóg, żydowski… Jeśli zatem pojawi się peeselowski, konfederacki, lewicowy, hołowniany czy platformiany – to od soboty już niepolski.
Nareszcie PiS nakreślił ostre granice: odtąd dotąd jest polskie, nasze, swojskie, a dalej – chyba obce, nienasze, niepolskie, Wrogie…
Weźmy teraz rzeczownik ład. Coż on znaczy, ten ład? Wiadomo, ład się zaprowadza, żeby zlikwidować nieporządek, bałagan, nieład. Ład to właśnie przeciwieństwo nieładu, bezwładu, nieskładnej mowy. – Zaprowadź ład w klasie – do nauczyciela zwraca się dyrektor szkoły…
Ład się nie tylko zaprowadza, można też go przywrócić – jedno i drugie raczej siłą, niż perswazją. Ład sam się nie przywróci, ani nie zaprowadzi, musi być ktoś, kto kolejność czynności służących owemu polskiemu porządkowi zaprogramuje, przeprowadzi a potem – dopilnuje utrzymania. Nie zrobi tego sam suweren, czyli zbiór zagubionych w indywidualnym nieładzie 38 mln jednostek, ale siła wyższa, która Polski Ład dość składnie w Power Poincie zaprezentowała.
Poza tym porządek jakoś brzydko się kojarzy, szczególnie z ordnungiem, a to niebezpieczne nawiązanie: Ordnung muß sein. Chociaż, prawdę mówiąc, Polski Ład, jeśli się nie powiedzie, może skończyć jak polnische Wirtschaft.
Dlaczego więc nie „Nowy”, skoro Rooseveltowi powiódł się New Deal? Bo New Deal to był program nie Nowego Ładu a raczej Nowego Rozdania, w którym kryła się optymistyczna zapowiedź Zmiany na Lepsze. Zjednoczona Prawica zaś niczego w guncie rzeczy zmieniać nie chce, raczej utrwalać swoją władzę i koślawe reformy-deformy.
To dobra dla opozycji wiadomość: może ona teraz wezwać do Nowej Zmiany i zaproponować Nowe Rozdanie dla Nowej Polski. Jeśli jej się tylko zachce…
Stefan Drzazga jr.
Ilustracja: William Gropper, Budowa zapory wodnej, 1939. Mural (jeden z całej serii) wykonany na zamówienie rządu federalnego USA
