Piotr N, na razie śmiało możemy podawać pełne dane, czyli Piotr Niedzialak nie ma łatwego życia. Prawie mu współczuję, ale jak wiemy prawie robi różnicę.

32.000 zł (netto) na tyle można szacować wynagrodzenie miesięczne pracowników izby dyscyplinarnej niebędących pracownikami naukowymi (jak wyczulony na punkcie czegoś czego mieć nie może, pan dr hab. Majchrowski). Ta ładna suma pieniędzy pełni ważna rolę w życiu pana Piotra Niedzialaka:

• pozwala zapomnieć, że kiedyś było się prawdziwym, dobrym sędzią
• umożliwia całkiem wygodne życie
• łagodzi przykre dolegliwości związane z powszechną krytyką kuriozalnego i kompromitującego rozstrzygnięcia z 18 listopada 2020 roku
• stanowi substytut czegoś co pan Niedzialak utracił bezpowrotnie: szacunek, autorytet i status sędziego

Nie wiem jednak, czy te 32.000 zł wystarczy by ukoić ból pana Piotra N. Do różnych przykrych rzeczy które musi znosić, doszło jeszcze jedno. Podważenie jakiegokolwiek sensu tego co zrobił pracownik izby Niedzialak w odniesieniu do sędziego Tuleyi. I to z czyjej strony! Kolegi izbiarza. Doprawdy trudne jest życie pracownika izby dyscyplinarnej.

Mam jedno przesłanie dla pana Niedzialaka. Proszę pamiętać (gdy przyjdzie stosowny czas), że zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej, jak był łaskaw Pan już nie raz to stwierdzić, niczego nie przesądza. Ale o czym ja piszę, immunitet mają sędziowie, a nie pracownicy ciała politycznego.

Miał Pan, Panie Piotrze Niedzialak, status sędziego sądu apelacyjnego, godne wynagrodzenie, pozycję zawodową. Nic i nikt nie zmuszał Pana do wzięcia udziału w zamachu na SN. Poza własną pychą i chęcią polepszenia bytu. Co zaś kierowało Panem przy zawieszaniu sędziego Tuleyi nie da się racjonalnie pojąć. Ale to są Pana wybory, to jest Pana wstyd i będzie to Pana odpowiedzialność.

Na wypadek (zdarzenie przyszłe, ale pewne) znalezienia się przez Pana, kolegów i koleżankę z izby w nowej sytuacji, polecam materiał instruktażowy jak się należy wówczas zachować.