Wydane przez Sąd Apelacyjny orzeczenie stanowi pierwszy judykat sądu krajowego, na mocy którego zakwestionowano w konkretnej i indywidualnej sprawie działalność Izby Dyscyplinarnej jako sądu specjalnego.

Należy zatem dostrzec wymierny efekt uchwały Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 roku, a także orzecznictwa TSUE, przedstawiającego w swoich orzeczeniach brzegowe wymogi dla sądownictwa europejskiego.

Orzeczenie to daje zatem nadzieję dla wszystkich sędziów, ale także i prokuratorów dotkniętych represyjnymi działaniami prokuratury wspieranymi „orzecznictwem” Izby Dyscyplinarnej na uzyskanie orzeczeń sądów powszechnych uwzględniających wadliwość ukształtowania sądów oraz powołania sędziów podejmujących decyzje w tak ważnych dla nich kwestiach życiowych oraz zawodowych. Jest to o tyle istotne, iż pozbawieni są oni przymiotu niezależności i niezawisłości, zaś ich funkcjonowanie w ramach utworzonej struktury z jednej strony ma wywołać w środowiskach prawniczych tzw. efekt mrożący, a z drugiej zaprowadzić ład prawny, w którym wyroki sądowe będą ustalane poza salami sądowymi.

Jako prokuratorzy skupieni w Stowarzyszeniu Prokuratorów „Lex Super Omnia” wspieramy sędziego Igora Tuleyę, a także sędziów Beatę Morawiec oraz Pawła Juszczyna w ich walce o powrót do pracy orzeczniczej, mając świadomość wielu przeszkód, które stoją na ich drodze.

Po raz kolejny wyrażamy też dezaprobatę dla działań prokuratorów, którzy w imię określonych korzyści i benefitów realizują represyjne działania wobec sędziów i prokuratorów.

Mając na względzie postawę składu sędziowskiego wydającego orzeczenie dotyczące Igora Tuleyi wyrażamy przekonanie, że odwaga nigdy nie zostanie pokonana, zaś walka o podstawowe zasady demokratycznego państwa prawnego, w tym właściwe ukształtowanie trójpodziału władz oraz autonomii orzeczniczej przyniesie w krótkim czasie wymierne efekty.

Zarząd LSO